Ingeborg Hunzinger
Fotografia z 2008 | |||
Data i miejsce urodzenia | 3 lutego 1915 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 19 lipca 2009 | ||
Narodowość | niemiecka | ||
Dziedzina sztuki | rzeźbiarstwo | ||
|
Ingeborg Hunzinger (ur. 3 lutego 1915 w Berlinie, zm. 19 lipca 2009 tamże)[1] – niemiecka rzeźbiarka.
Życiorys
Hunzinger urodziła się jako Ingeborg Franck z żydowskiej matki. W 1932 r., mając 17 lat dołączyła do partii komunistycznej. Rozpoczęła studia w dziedzinie sztuki w 1935 roku. W 1938/39 roku była wiodącą uczennicą Ludwiga Kaspera. W 1939 r. Naziści uniemożliwili jej dalsze studiowanie, więc wyemigrowała do Włoch. Tam poznała niemieckiego malarza Helmuta Ruhmera. W 1942 r. musieli wrócić do Niemiec. Mieli dwoje dzieci. Jednak ze względu na żydowskie pochodzenie Ingeborg nie wolno im było wziąć ślubu. Ruhmer zginął w ostatnim roku II wojny światowej. W połowie lat pięćdziesiątych Ingeborg poślubiła Adolfa Hunzingera, z którym miała trzecie dziecko. Po rozwodzie z Hunzingerem wyszła za mąż za rzeźbiarza Roberta Riehla w połowie lat sześćdziesiątych. Hunzinger wznowiła studia artystyczne we Wschodnim Berlinie we wczesnych latach pięćdziesiątych; była wiodącą uczennicą Fritza Cremera i Gustava Seitza. Uczyła w szkole artystycznej w Berlinie-Weißensee i pracowała od 1953 roku jako wolna artystka. Dołączyła później do Partii Demokratycznego Socjalizmu (PDS) następczyni reżimowej Socjalistycznej Partii Jedności Niemiec (SED). Wzbudziła w partii w 1995 r. kontrowersje poprzez promowanie postaci Róży Luksemburg (zm. 1919), jako antystalinistki i osoby walczącej z partyjnym establishmentem. Postawiła jej rzeźbę przed siedzibą partii, bez wiedzy kierownictwa[2]. Hunzinger była babcią pisarki Julii Franck.
Wykonała grupę rzeźb „Block der Frauen”, upamiętniających protest żon uwięzionych Żydów na Rosenstraße, który miał miejsce na przełomie lutego i marca 1943 r.
Wybrane prace
- 1958: Vater und Kind, rzeźba w Müggelpark, Berlin-Friedrichshagen, Josef-Nawrocki Straße
- 1959: Mutter mit Kindern, rzeźba z piaskowca w Auerdreieck, Berlin-Friedrichshain
- 1955–1965: prace plastyczne dla Leuna-Werke[3]
- 1964: Künstlerischer Tanz, rzeźba, Lipsk, Bayrischer Platz
- 1966: Tugenden und Laster des Sozialismus (Cnoty i przywary socjalizmu), płaskorzeźba z terakoty w Funkwerk Köpenick, Berlin-Köpenick, Wendenschloßstraße 142
- 1970: Stürzende (Zbieżność) rzeźba z piaskowca w mieście Parchim (w parku między szkołą Goethego a szpitalem) dla uczczenia ofiar marszu śmierci z obozu koncentracyjnego Sachsenhausen w kwietniu 1945 r.
- 1974: Die Erde (Ziemia), rzeźba w parku Monbijou w berlińskiej dzielnicy Mitte oraz w Ostseebad Wustrow, Strandstraße.
- 1979: Frauen, rzeźba z piaskowca (Gesamthöhe mit Sockel 1,90 m), Berlin-Marzahn, Quartier Südspitze, Märkische Allee 68[4]
- 1979: Mutter und Kind, rzeźba z piaskowca, Museum der Stadt Parchim (pierwotnie: Mönchhof Parchim)
- 1980: Die Sinnende, rzeźba w Schlosspark Alt-Biesdorf, Berlin-Biesdorf
- 1982: Jugend oder Der Jüngling, rzeźba z piaskowca przedstawiająca sylwetkę młodego mężczyzny (Gesamthöhe mit Sockel 3,50 m), Berlin-Marzahn, Quartier Erholungspark, Schragenfeldstraße
Poprzez rzeźbę Der Jüngling umieszczoną w zielonym obszarze Bäckerpfuhl został przedstawiony temat wieku człowieka[5] - 1985: Die Geschlagene, rzeźba, Berlin-Marzahn, Marzahner Promenade[6].
- 1985: Sich Aufrichtende, rzeźba, Berlin-Marzahn, Marzahner Promenade[6]
- 1985: Älteres Paar, rzeźba z piaskowca (Gesamthöhe mit Sockel 2,50 m), Berlin-Marzahn, Quartier Erholungspark,
- 1987: Die sich Erhebende, dla ratusza dzielnicy Köpenick, Berlin-Köpenick
W 2015 r. rzeźbę usunięto z urzędu dzielnicy i pierwotnie planowano umieścić ją w mniej uczęszczanej lokalizacji – „Bellevue Park”. Ale w sierpniu tego roku postanowiono postawić ją z powrotem w pierwotnej lokalizacji, „Luisenhain”[7]. - 1988–1995: Paar, im Jahr 2003 aufgestellt, Berlin-Marzahn, Gärten der Welt.
Grupa z piaskowca. Przedstawia mężczyznę siedzącego na podłodze, z którego objęć uwalnia się kobieta, zostawiając go – była darem od artystki dla dzielnicy[8] - 1991: Die Sphinx, rzeźba w Mutter Fourage, Berlin-Wannsee, Chausseestraße 15a
- 1991: Sich Befreiender, rzeźba, Berlin-Marzahn, Marzahner Promenade
Trzy figury Die Geschlagene, Die sich Aufrichtende oraz Der sich Befreiende tworzą razem Pomnik komunistów i antyfaszystowskich bojowników ruchu oporu, który winien być widziany ponad schodami[6]. - 1993: Umschlungenes Paar (Obejmująca się para), rzeźba na dziedzińcu upamiętniająca krwawy tydzień Köpenick w czerwcu 1933, Berlin-Köpenick, Puchanstraße 12
- 1995: Block der Frauen, rzeźba na berlińskiej ulicy Rosenstraße upamiętniająca protest kobiet żądających zwolnienia swych mężów-Żydów na Rosenstraße (1943 r.).
- 1996: Keramikreliefs, Karl Liebknecht i Mathilde Jacob przy wejściu do wydawnictwa Neues Deutschland, Franz-Mehring-Platz 1, Berlin
- 1996: Älteres Paar, w parku Püttbergeweg, Berlin-Rahnsdorf
- 1997: Pegasus, postawiony za Strandhalle Ahrenshoop
- 1998: Der Sizilianische Traum, w hotelu „Alexander Plaza”, Berlin-Mitte
- 1998: Der Klang, w teatrze Gendarmenmarkt, Berlin-Mitte
- 1999: Die böse Wolke, rzeźba za kościołem Dorfkirche, Berlin-Rahnsdorf, Dorfstraße
Przypisy
- ↑ Nachruf auf Ingeborg Hunzinger bei berlin.de, 22. Juli 2009.
- ↑ Stefan Steinberg: „Made to look silly and laughable”--the PDS in Germany reacts to the erection of a statue of Rosa Luxemburg. [w:] World Socialist Web Site [on-line]. 27 stycznia 1999. [dostęp 2018-12-04].
- ↑ Auf den Lebensspuren der Bildhauerin Ingeborg Hunzinger, auf www.wollmann-fiedler.de.
- ↑ Kunst in der Großsiedlung... S. 72.
- ↑ Kunst in der Großsiedlung... S. 119.
- ↑ a b c Kunst in der Großsiedlung... S. 136.
- ↑ Hunzinger-Skulptur ist bald zurück. In: Berliner Morgenpost, Wochenenden-Extra, S. 1.
- ↑ Kunst in der Großsiedlung... S. 124.
Bibliografia
- Rengha Rodewill: Einblicke – Künstlerische – Literarische – Politische. Die Bildhauerin Ingeborg Hunzinger. Mit Briefen von Rosa Luxemburg. Karin Kramer Verlag, Berlin 2012, ISBN 978-3-87956-368-5.
- Christel Wollmann-Fiedler: Ingeborg Hunzinger. Die Bildhauerin. HP Nacke Verlag, Wuppertal 2005, ISBN 3-9808059-6-4.
- Bernd Ehrhardt: Die Bildhauerin Ingeborg Hunzinger in Spreenhagen. Kreiskalender Oder-Spree, Beeskow 2009.
- Bezirksamt Marzahn-Hellersdorf (Hrsg.): Kunst in der Großsiedlung. Kunstwerke im öffentlichen Raum in Marzahn und Hellersdorf. 2008, ISBN 978-3-00-026730-7, S. 72, 119, 124, 136.
Galeria
- Die-sich-Erhebene (Samo-podnosząca-się), 1987, Luisenhain
Berlin-Köpenick - Umschlungenes Paar (Obejmująca się para), 1993, Puchanstraße 12
Berlin-Köpenick - Block der Frauen, 1995
- Block der Frauen, 1995, Teilansicht
- Kleinen Spreewaldpark
Schöneiche bei Berlin - Karl Liebknecht,
Franz-Mehring-Platz
Berlin-Friedrichshain - Trauernde Frau (Kobieta opłakująca zmarłego), rzeźba na grobie Herberta Sandberga.
- Vater und Kind, 1958, Müggelpark
Berlin-Friedrichshagen - Die Sinnende (Znaczące [istnienie]), 1980, Schlosspark Biesdorf
Berlin-Marzahn - Tugenden und Laster des Sozialismus (Cnoty i przywary socjalizmu), 1966, Funkwerk
Berlin-Köpenick - Tugenden und Laster des Sozialismus, detal, 1966, Funkwerk
Berlin-Köpenick - Tugenden und Laster des Sozialismus, detal, 1966, Funkwerk
Berlin-Köpenick - Sich Befreiender (Wyzwalający się), 1991, Marzahner Promenade
Berlin-Marzahn - Sich Aufrichtende (Budująca siebie), 1987, Marzahner Promenade
Berlin-Marzahn - Die Geschlagene (Pobity), 1985, Marzahner Promenade
Berlin-Marzahn - Paar-Alter (Para-Wiek)Detal, 1987, Schragenfeldstraße
Berlin-Marzahn - Der Jüngling, 1987, Schragenfeldstraße
Berlin-Marzahn - Der Knabe (Chłopiec), 1986, Gartencenter Fürstenwalder Allee
Berlin-Rahnsdorf - Werden (Wola), 1987, Garten der Künstlerin
Berlin-Rahnsdorf - Gedenken an Mathilde Jacob, 1998, Franz-Mehring-Platz
Berlin-Friedrichshain