Ilja Muromiec (samolot)
Ten artykuł dotyczy samolotu. Zobacz też: inne znaczenia słów „Ilja Muromiec”. |
Dane podstawowe | |||
Państwo | Imperium Rosyjskie | ||
---|---|---|---|
Producent | Russko-Bałtijski Wagonny Zawod | ||
Typ | samolot bombowy | ||
Konstrukcja | drewniana | ||
Załoga | 4–8 | ||
Historia | |||
Data oblotu | 11 października 1913 | ||
Wycofanie ze służby | 1924 | ||
Dane techniczne | |||
Napęd | 4 x Sunbeam Crusader V8 150 KM | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 29,8 m | ||
Długość | 17,5 m | ||
Wysokość | 4 m | ||
Powierzchnia nośna | 125 m² | ||
Masa | |||
Własna | 3.150 kg | ||
Paliwa | 600 kg | ||
Zapas paliwa | 750 l | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. | 110 km/h | ||
Dane operacyjne | |||
Uzbrojenie | |||
3–4 karabiny maszynowe | |||
Użytkownicy | |||
Rosja, RFSRR, Ukraina, Polska | |||
Rzuty | |||
|
Ilja Muromiec G-II (G-36) – ciężki, wielosilnikowy samolot bombowy, skonstruowany przez Igora Sikorskiego[1]. Pierwsza tego typu konstrukcja w dziejach lotnictwa budowana seryjnie.
Historia
Budowa prototypu oznaczonego RBWZ S-22 IM-A nr 107 została ukończona w 1913 roku, oblot został wykonany 11 października 1913 r. W grudniu wykonano na nim pierwsze loty rekordowe, samolot wykonał lot z dziesięcioma pasażerami i 400 kg ładunku. Wynik został poprawiony już w lutym 1914 roku, kiedy samolot zabrał na pokład 14, a następnie 16 pasażerów. W lipcu 1914 drugi w kolejności samolot typu „Ilja Muromiec”, o numerach RBWZ S-23 IM-B nr 128, który później otrzymał nazwę „Kijowski”, wykonał lot z 10 pasażerami na wysokość 2000 metrów[2]. Wykorzystano go też do przelotu na trasie Petersburg–Kijów, samolot pokonał tę trasę w ciągu 13 godzin.
Produkcja uruchomiona w Russko-Bałtijskim Wagonnym Zawodzie w Petersburgu. Był to największy samolot na świecie w tamtym okresie, o największym udźwigu i najsilniejszym uzbrojeniu (8 km; próbowano też montażu działa kal. 76 mm). Wykonano około 80 egzemplarzy w wersjach B, W, G, D. Poszczególne egzemplarze różniły się uzbrojeniem, silnikami i osiągami. W samoloty tego typu zdążono wyposażyć Eskadrę Statków Powietrznych operującą z bazy w Jabłonnie, później w Pskowie, a wreszcie w Winnicy. Dzięki temu samolotowi Imperium Rosyjskie stało się pierwszym krajem świata posiadającym eskadrę ciężkich bombowców[3].
Został użyty w I wojnie światowej, wojnie polsko-bolszewickiej, po wojnie – w transporcie pasażerskim do 1924 roku.
W lotnictwie polskim
Jeden z egzemplarzy był w służbie Oddziału Awiacyjnego I Korpusu Polskiego w Rosji[1]. Był to egzemplarz użyty w 1914 roku do bicia rekordów lotniczych. W 1917 roku przeszedł remont generalny, podczas którego, jako jedyna maszyna tego typu, otrzymał silniki Beardmore.
26 maja 1918 roku samolot wylądował przymusowo w Juchnowie, załoga została aresztowana przez bolszewików, zdołała jednak zbiec.
Dane techniczne
Czterosilnikowy dwupłatowiec o konstrukcji drewnianej. Kadłub, skrzydła i usterzenie drewniane, kryte płótnem. Uzbrojenie samolotu stanowiły 3 lub 4 karabiny maszynowe (typu Lewis, Madsen lub Maxim).
Załogę stanowili pilot, drugi pilot, mechanik pokładowy, drugi mechanik pokładowy i artylerzysta.
Przypisy
Bibliografia
- „Ilia Muromiec” IM-W. „Skrzydlata Polska”. 49/1971, s. 19, 5 grudnia 1971. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.
Linki zewnętrzne
- Sikorsky Ilya Muromets 4-engined airplane. [dostęp 2017-06-06]. (ang.).
- p
- d
- e
- Britannica: technology/Ilya-Muromets
- ЕСУ: 13094