Hazdrubal Giskon

Hazdrubal Giskon (𐤏𐤆𐤓‬‬𐤁‬𐤏𐤋 𐤁𐤍 𐤂‬𐤓𐤎𐤊‬𐤍‬; zm. 202 p.n.e.) – kartagiński żołnierz, który walczył z Rzymianami podczas II wojny punickiej w Hiszpanii u boku Hazdrubala Barkasa i w Afryce Północnej u boku Syfaksa, któremu oddał rękę swej córki Sofonisby.

W nocnej bitwie z Scypionem został ranny, ale zdołał zbiec. Kartagińczycy wydali na niego wyrok śmierci za złe sprawowanie dowództwa^[1]. Hazdrubal ukrywał się aby uniknąć śmierci z ręki Scypiona lub z rąk Kartagińczyków. Gdy jednak przybył do stolicy Hannibal, Hazdrubal oddał swe wojska pod jego dowództwo. Został niesprawiedliwie oczerniony przez Hannona. Po odrzuceniu układu pokojowego z Rzymianami zażył truciznę, ukrywając się przed wściekłym tłumem w grobowcu swego ojca. Według Appiana Kartagińczycy wydobyli stamtąd jego zwłoki, ucięli mu głowę i obnosili ją po mieście na włóczni^[2]. Był wymieniany przez rzymskich historyków Polibiusza i Liwiusza. Jego działania przeciw Rzymianom opisał Appian z Aleksandrii.

Przypisy

Bibliografia

• Richard A. Gabriel: Scipio Africanus: Rome's Greatest General. Washington, D.C.: Potomac Books, 2008. ISBN 978-1-59797-205-5. Brak numerów stron w książce
• Tadeusz Zieliński: Rzeczpospolita rzymska. Katowice: Wydawnictwo Śląsk, 1998. ISBN 83-216-0767-5. Brak numerów stron w książce