Gmach Państwowego Banku Rolnego w Krakowie
nr rej. A–1517/M z 7 czerwca 2019[1] | |||
Widok z północnego wschodu (2018) | |||
Państwo | Polska | ||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Miejscowość | |||
Adres | |||
Architekt | Wacław Krzyżanowski | ||
Rozpoczęcie budowy | 1938 | ||
Ukończenie budowy | 1951 | ||
Położenie na mapie Starego Miasta w Krakowie | |||
Położenie na mapie Polski | |||
Położenie na mapie województwa małopolskiego | |||
Położenie na mapie Krakowa | |||
50°03′56,25″N 19°56′05,42″E/50,065625 19,934839 | |||
|
Gmach Państwowego Banku Rolnego – budynek znajdujący się w Krakowie, w dzielnicy I przy ul. Dunajewskiego 8, na rogu z ul. Garbarską 2, na Piasku.
Historia
Gmach został wzniesiony na trapezoidalnej działce w miejscu wyburzonego XIX-wiecznego neogotyckiego Hotelu Krakowskiego. Projekt budynku wykonał w 1938 architekt Wacław Krzyżanowski[2], który został wybrany w drodze konkursu zamkniętego[2]. Budowę rozpoczęto w tym samym roku. W czasie II wojny światowej budynek miał być przebudowany na hotel[2]. 9 października 1948 Państwowy Bank Rolny rozpoczął urzędowanie w gmachu, ale prace wykończeniowe trwały jeszcze do 1951[3]. Pierwotnie gmach miał być wyższy o jedną kondygnację, lecz został obniżony podczas niemieckiej okupacji[2]. Po wojnie prace kontynuowano pod kierunkiem Wacława Krzyżanowskiego[2].
Architektura
Jest przykładem architektury modernistycznej końca lat 30. XX wieku, gdzie funkcjonalizm połączono z luksusowymi materiałami wykończeniowymi oraz monumentalnym, nowym klasycyzmem. Gmach łączy w sobie funkcję mieszkalną[2] i biurową, z wydzieloną częścią bankową[2]. Wzniesiono go w konstrukcji mieszanej: w dolnych partiach od poziomu suteren do pierwszego piętra zastosowano żelbet, powyżej przeważa lekki, żelazny szkielet. Założenie podzielono na dwie części: przednią, dwukondygnacyjną z pomieszczeniami bankowymi oraz tylną w formie wieżowca z biurami w parterze oraz mieszkaniami na wyższych piętrach. Fasada części mieszkalnej wygina się łukowo, a jej centralna partia posiada na całej wysokości prześwit podzielony monumentalnymi, smukłymi filarami. W budynku zaprojektowano mieszkania o zróżnicowanym standardzie: od kawalerskich po pięciopokojowe ze służbówkami. W części bankowej wyróżnikiem jest wstęgowy układ okien bocznych elewacji. W obu partiach widoczne są odniesienia do tradycji klasycznej: wejście do banku ujęto w portyk z wielkim porządkiem filarów, dźwigających niepełne belkowanie z trójdzielnym architrawem. Wrażenie klasycyzowania wzmacnia rytm filarów w prześwicie oraz wydatne gzymsy zwieńczające wieżowiec. Starannie wykończono elewacje budynku, które pierwotnie posiadały kwadratowe i prostokątne podziały, obecnie zachowane jedynie w partii mieszkalnej. Wnętrza banku posiadają reprezentacyjny charakter. Szerokie schody prowadzą do foyer, za którym znajduje się obszerna sala bankowa nakryta żelbetowo-szklanym stropem z kasetonami. Wzdłuż ściany, naprzeciwko wejścia umieszczono kolumnadę stanowiącą tło dla stanowisk operacyjnych, natomiast z drugiej strony znajdują się półkoliste schody z chromowanymi balustradami w konwencji art déco. Sala operacyjna udekorowana jest wielobarwnymi materiałami okładzinowymi[3].
Przypisy
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 23 lipca 2024 [dostęp 2021-12-18] .
- ↑ a b c d e f g Małgorzata Włodarczyk: Modernizm 1956-1970 w Krakowie. Dziedzictwo. Przykłady. Uwarunkowania. Kraków: Stowarzyszenie Architektów Polskich SARP Oddział Kraków, 2019, s. 39. ISBN 978-83-65398-12-3.
- ↑ a b Aneta Borowik: Państwowy Bank Rolny. szlakmodernizmu.pl. [dostęp 2018-07-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-06)].
Źródła
- Praca zbiorowa: Zabytki Architektury i budownictwa w Polsce. Kraków, Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków Warszawa 2007, ISBN 978-83-9229-8-1
- Praca zbiorowa Encyklopedia Krakowa, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa-Kraków 2000, ISBN 83-01-13325-2