Gianalberto Badoaro
Kardynał prezbiter | |||
Kraj działania | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 12 maja 1649 | ||
Data i miejsce śmierci | 17 maja 1714 | ||
Miejsce pochówku | ?↗ | ||
Patriarcha Brescii | |||
Okres sprawowania | 1706–1714 | ||
Wyznanie | katolicyzm | ||
Kościół | |||
Prezbiterat | po 1677 | ||
Sakra biskupia | 14 listopada 1688 | ||
Kreacja kardynalska | 17 maja 1706 | ||
Kościół tytularny | San Marcello | ||
|
Data konsekracji | 14 listopada 1688 | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | Grzegorz Barbarigo | ||||||||||
Współkonsekratorzy | Giacomo Vianoli | ||||||||||
|
Gianalberto Badoardo (ur. 12 maja 1649 w Wenecji, zm. 17 maja 1714 w Brescii) – włoski kardynał, patriarcha Wenecji.
Życiorys
Urodził się 12 maja 1649 roku w Wenecji, jako syn Francesca Badoaro i Eleny Michiel[1]. Studiował na Uniwersytecie Padewskim, gdzie uzyskał doktorat utroque iure[1]. Po 1677 roku przyjął święcenia kapłańskie, a następnie został kanonikiem kapituły w Padwie[1]. 26 sierpnia 1688 roku został wybrany patriarchą Wenecji, a 14 listopada przyjął sakrę[2]. 17 maja 1706 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny San Marcello[2]. W tym samym roku został przeniesiony do diecezji Brescii, zachowując tytuł patriarchy[1]. Na terenie rozszerzył się wówczas kwietyzm, dlatego też papież chciał by gorliwy kardynał wytępił herezję[1]. Zmarł 17 maja 1714 roku w Brescii[1].
Przypisy
- p
- d
- e
|