GeoEye-1
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Inne nazwy | OrbView-5, S33331 |
---|---|
Indeks COSPAR | 2008-042A |
Zaangażowani | GeoEye, General Dynamics, ITT |
Rakieta nośna | Delta II (7420-10C) |
Miejsce startu | Vandenberg, USA |
Orbita (docelowa, początkowa) | |
Perygeum | 677 km |
Apogeum | 684 km |
Okres obiegu | 98 min |
Nachylenie | 98,12° |
Czas trwania | |
Początek misji | 6 września 2008 18:50:57,502 UTC |
Wymiary | |
Wymiary | 4,35 m × 2,7 m |
Masa całkowita | 1955 kg |
GeoEye-1 – sztuczny satelita optycznej obserwacji Ziemi; własność spółki GeoEye, dawniej Orbimage, która dysponuje dodatkowo satelitami IKONOS i OrbView-2. Umieszczony na orbicie okołobiegunowej 6 września 2008.
Działanie
Misję satelity przewidziano na ponad 10 lat. Jej całość (projekty, statek i urządzenia optyczne, start, obsługa, ubezpieczenie, wynajem stacji naziemnych) szacowana jest na 502 mln USD.
Satelita porusza się po orbicie heliosynchronicznej, co pozwala na pozyskiwanie zdjęć w powtarzalnych warunkach oświetleniowych. Satelita GeoEye będzie dopełnieniem satelitów IKONOS i będzie zbierał dane około 40% szybciej w systemie panchromatycznym (ok. 700 000 km²/dobę) i około 25% szybciej przy obrazach kolorowych.
Budowa i wyposażenie
Głównym wykonawcą i integratorem satelity jest General Dynamics Advanced Information Systems, na mocy kontraktu zawartego w grudniu 2004. Detektory optyczne dostarczyło ITT, które produkuje je również dla amerykańskich satelitów wywiadowczych. Statek został zbudowany na platformie SA-200HP.
Satelita dysponuje sprzętem obserwacyjnym zapewniającym najwyższą rozdzielczość obrazu wśród satelitów komercyjnych. Będzie dostarczał materiał zdjęciowy czarno-biały o rozdzielczości do 41 cm i kolorowy o rozdzielczości do 165 cm (oba w nadirze). Z powodu obostrzeń prawnych, fotografie o rozdzielczości poniżej 50 cm będą do dyspozycji rządu USA i wyznaczonych przez niego podmiotów. Satelita umożliwi też geolokalizację obiektów na powierzchni Ziemi z dokładnością 3 m (bez naziemnych punktów odniesienia).
Satelita będzie obserwował Ziemię w 5 pasmach fal elektromagnetycznych z głębią 11 bitów/piksel:
- panchromatycznym, 450–800 nm
- niebieskim, 450–510 nm
- zielonym, 510–580 nm
- czerwonym, 655–690 nm
- podczerwonym, 780–920 nm
Szerokość fotografowanego obszaru wynosi 15,2 km.
Dane są gromadzone w rejestratorze o pojemności 1,2 Tb. Transfer na Ziemię odbywa się w paśmie X z prędkością 150 lub 740 Mbps. Głównym procesorem satelity jest RAD750 z automatycznie uruchamianym zespołem zapasowym. Wszystkie urządzenia połączone są szyną danych MIL-STD-1553B.
Zasilanie jest czerpane z 7 rozkładanych paneli ogniw słonecznych na arsenku galu, o mocy 3862 W (przy końcu misji). Energia jest gromadzona w akumulatorze NiH2 o pojemności 160 Ah.
Kontrola
Do kontroli i sterowania położeniem satelita posiada m.in.:
- stabilizację trójosiową
- 8 kół reakcyjnych
- 8 silniczków do kierowania położeniem o ciągu 22,2 N, z zapasem 144,5 kg paliwa
- 2 odbiorniki GPS
- dwugłowicowy szukacz gwiazd
- bezwładnościową jednostkę odniesienia
- czujnik Słońca
Rozdzielczość ustawiania położenia wynosi 75 sekund łuku, z dokładnością 0,4 sekundy łuku.
Centrum kontroli misji znajduje się w siedzibie firmy, w Dulles, w USA, w stanie Virginia. Centrum wspomagają stacje naziemne w Barrow (Alaska), Tromsø (Norwegia) i przy stacji antarktycznej Troll. Zapasową stacją naziemną jest Thornton.
Bibliografia
- GeoEye. launch.geoeye.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-03-18)]. (ang.)
- eoPortal (ang.)
- SatImagingCorp. satimagingcorp.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-11-09)]. (ang.)
Linki zewnętrzne
- Satelita Google wystartował w kosmos. gazeta.pl, 2008-09-07. [dostęp 2013-10-20]. (pol.).