Franciszek Bloch

Franciszek Bloch
Bogdan, Bogdański
major UB major UB
Data i miejsce urodzenia

22 marca 1921
Wola Cyrusowa

Data śmierci

1 sierpnia 1951

Przebieg służby
Formacja

Armia Ludowa
Siły Zbrojne Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

Jednostki

Brygada AL „Synowie Ziemi Mazowieckiej”
WUBP w Koszalinie
PUBP w Dębnie
PUBP w Sławnie
WUBP w Koszalinie

Stanowiska

dowódca kompanii
referent
szef
naczelnik

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Order Krzyża Grunwaldu III klasy Srebrny Krzyż Zasługi
Ten artykuł od 2014-01 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.
Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Franciszek Bogdan Bloch[1] ps. „Bogdan”, „Bogdański” (ur. 22 marca 1921 w Woli Cyrusowej, zm. 1 sierpnia 1951) – uczestnik II wojny światowej, oficer aparatu bezpieczeństwa PRL[2].

Życiorys

Syn Franciszka i Apolonii. W czasie okupacji niemieckiej członek organizacji Rewolucyjne Rady Robotniczo-Chłopskie „Młot i Sierp”, a następnie żołnierz Armii Ludowej, oficer sztabu, łącznik między Płockim Okręgiem a Sztabem Głównym GL-AL[3]. 3 września 1943 został ranny w walce z Niemcami i ujęty, ale zbiegł. Od czerwca 1944 w Sztabie Okręgu AL dowódca kompanii sztabowej Brygady AL „Synowie Ziemi Mazowieckiej”, ps. „Bogdan” (tego pseudonimu używał po wojnie jako imienia). Po wojnie został funkcjonariuszem aparatu bezpieczeństwa. Absolwent Centralnej Szkoły MBP w Łodzi. Od 28 września 1945 referent Sekcji IV Wydziału I UBP na Pomorze Zachodnie, od 1 marca 1946 p.o. szefa PUBP w Dębnie, a jednocześnie (od 22 marca 1946) starszy referent PUBP w Chojnie, od 1 sierpnia 1948 szef PUBP w Sławnie, od 1 stycznia 1951 naczelnik Wydziału Żeglugi Morskiej WUBP w Koszalinie. Uchwałą Prezydium KRN z 6 września 1946 odznaczony Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy[4], a 11 dni później Srebrnym Krzyżem Zasługi[5]. Zginął w przypadkowej strzelaninie między funkcjonariuszami UB podczas akcji przeciwko organizacji konspiracyjnej „Krajowa Policja Bezpieczeństwa”.

Przypisy

  1. ↑ Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2019-04-25]  (ang.).
  2. ↑ Katalog pracowników, funkcjonariuszy, żołnierzy organów bezpieczeństwa państwa [online], bip.ipn.gov.pl [dostęp 2014-01-02] .
  3. ↑ Józef Bolesław Garas: Oddziały Gwardii Ludowej i Armii Ludowej 1942-1945: (Wydanie 2. poprawione i uzupełnione).
  4. ↑ M.P. z 1947 r. nr 27, poz. 232.
  5. ↑ M.P. z 1947 r. nr 29, poz. 247.

Bibliografia

  • Polegli w walce o władzę ludową, Ryszard Halaba (red.), Warszawa 1971.
  • Edward Gronczewski, Walczyli o Polskę Ludową, Warszawa 1982.
  • Twarze szczecińskiej bezpieki: obsada stanowisk kierowniczych Urzędu Bezpieczeństwa i Służby Bezpieczeństwa województwa szczecińskiego: informator personalny, Paweł Knap, Marcin Ozga, Paweł Skubisz (red.), Instytut Pamięci Narodowej, Szczecin 2008.
  • Aparat bezpieczeństwa w Polsce. Kadra kierownicza, Krzysztof Szwagrzyk (red.), Warszawa 2005.