Filippo Acciaioli
Kardynał prezbiter | |||
Data i miejsce urodzenia | 30 marca 1700 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 24 lipca 1766 | ||
Nuncjusz apostolski w Szwajcarii | |||
Okres sprawowania | 1744–1754 | ||
Wyznanie | katolicyzm | ||
Kościół | |||
Prezbiterat | 8 grudnia 1743 | ||
Sakra biskupia | 21 grudnia 1743 | ||
Kreacja kardynalska | 24 września 1759 | ||
Kościół tytularny | Santa Maria degli Angeli | ||
|
Data konsekracji | 21 grudnia 1743 | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | Benedykt XIV | ||||||||||||||||||
Współkonsekratorzy | Giuseppe Saporiti | ||||||||||||||||||
|
Filippo Acciaioli (ur. 30 marca 1700 w Rzymie, zm. 24 lipca 1766 w Ankonie) – włoski kardynał.
Życiorys
Urodził się 30 marca 1700 roku w Rzymie, jako syn Ottaviana Acciaoiliego i Mariany Torriglioni[1]. Studiował na La Sapienzy, gdzie uzyskał doktorat utroque iure[1]. Następnie został referendarzem Trybunału Obojga Sygnatur i relatorem Świętej Konsulty[1]. 2 grudnia 1743 roku został tytularnym arcybiskupem Petry, a sześć dni później przyjął święcenia kapłańskie[2]. Sakrę przyjął 21 grudnia[2]. W latach 1744–1754 był nuncjuszem w Szwajcarii, a w okresie 1754–1760 – w Portugalii[2]. 24 września 1759 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santa Maria degli Angeli[2]. Ponieważ popierał zakon jezuitów i sprzeciwiał się jego kasacie, z Portugalii został wydalony przez pierwszego ministra Sebastiãa Joségo de Carvalho e Melo[1]. W 1763 roku został arcybiskupem ad personam Ankony. Zmarł tamże 24 lipca 1766 roku[1].