Czerwony złoty
Czerwony złoty – staropolskie określenie monety złotej, florena, dukata, odróżniające monetę obiegową (ok. 3,5 g złota) od ówczesnej jednostki obrachunkowej, czyli złotego polskiego.
Historia
W 1528 po utworzeniu polskiego systemu bimetalicznego wybijano je do końca XVIII w. Ostatnim polskim czerwonym złotym był tzw. dukat powstańczy z powstania listopadowego, bity w 1831. Wartość dukata przeliczana na monetę srebrną stale w Polsce wzrastała i wynosiła:
- 32 grosze na początku XVI wieku
- 58 groszy w końcu XVI wieku
- 120 groszy ok. 1620
- 180 groszy w połowie XVII wieku
- 540 groszy miedzianych, każdy po 7,5 grosza srebrnego[1] w XVIII wieku
Zobacz też
Zobacz w Wikiźródłach tekst Encyklopedia staropolska/Dukat |
Zobacz w Wikiźródłach tekst Talar i Czerwony złoty |
Zobacz hasło czerwony złoty w Wikisłowniku |
- czerwoniec
Przypisy
Bibliografia
- Elementarz do szkół parafialnych narodowych z 1785 r., s. 99