Buenaventura de Córdoba Espínola de la Cerda
Kardynał prezbiter | |||
| |||
Kraj działania | Hiszpania | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 23 marca 1724 | ||
Data i miejsce śmierci | 6 maja 1777 | ||
Patriarcha Indii Zachodnich | |||
Okres sprawowania | 1761–1777 | ||
Wyznanie | katolicyzm | ||
Kościół | |||
Sakra biskupia | 28 czerwca 1761 | ||
Kreacja kardynalska | 23 listopada 1761 | ||
Kościół tytularny | |||
|
Data konsekracji | 28 czerwca 1761 | ||||
---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | Manuel Quintano Bonifaz | ||||
Współkonsekratorzy | Manuel Antonio de Murillo y Argáiz | ||||
|
Buenaventura de Córdoba Espínola de la Cerda (ur. 23 marca 1724 w Madrycie, zm. 6 maja 1777 tamże) – hiszpański kardynał.
Życiorys
Urodził się 23 marca 1724 roku Madrycie, jako syn Nicolása Fernándeza de Córdoby Figueroa y Aguilara i Jerónimy Marii Spinoli y de la Cerdy[1]. Po studiach uzyskał doktorat z teologii, a następnie został jałmużnikiem króla Karola III[1]. 6 kwietnia 1761 roku został tytularnym arcybiskupem Niksaru i patriarchą Indii Zachodnich, a 28 czerwca przyjął sakrę[2]. 23 listopada 1761 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny San Lorenzo in Panisperna[2]. Był członkiem Rady Królewskiej[1]. Zmarł 6 maja 1777 roku w Madrycie[1].