Bolesław Bolkowski

Bolesław Bolkowski

Imię i nazwisko	Bolesław Altmajer
Data i miejsce urodzenia	18 listopada 1894 Łódź
Data i miejsce śmierci	16 lutego 1978 Łódź
Odznaczenia

Bolesław Bolkowski, właśc. Bolesław Altmajer^[1], także Bolesław Altmajer-Bolkowski^[2] (ur. 18 listopada 1894 w Łodzi, zm. 16 lutego 1978, tamże) – polski aktor teatralny i filmowy^[1].

Był aktorem Teatru Polskiego w Łodzi (1918–1919), Teatru Polskiego w Wilnie (1920–1922), Teatru Polskiego w Katowicach (1922–1924). W 1924 osiadł w Łodzi, gdzie w latach 1924–1929 był aktorem Teatru Popularnego. Po II wojnie światowej był związany z Teatrem Gong – Teatrem dla Wszystkich (1945–1946), Teatrem Wojska Polskiego (1946–1949). W latach 1949–1951 występował na deskach Teatru Wybrzeże w Gdańsku, zaś w latach 1951–1970 oraz 1975–1977 grał w Teatrze Nowym w Łodzi^[3].

Został pochowany na Starym Cmentarzu w Łodzi^[2].

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski^[2]
• Złoty Krzyż Zasługi (1955)^[4][2]
• Medal 10-lecia Polski Ludowej^[2]

• 1946: „Zakazane piosenki” – granatowy policjant
• 1948: „Skarb”
• 1953: „Trudna miłość”
• 1956: „Nikodem Dyzma”
• 1963: „Uczciwa dziewczyna” – Tita
• 1965: „Wyspa pokoju”
• 1965: „Głos ma prokurator”
• 1967: „Cyrograf dojrzałości”
• 1970: „Nora”
• 1976: „Zielone, minione...”
• 1976: „Zaklęty dwór” (odc. 5)
• 1977: „Lalka” – rejent (odc. 9)

Źródło: FilmPolski.pl^[1].