Białostrząb duży
Pseudastur albicollis[1] | |||
(Latham, 1790) | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Podtyp | kręgowce | ||
Gromada | ptaki | ||
Podgromada | Neornithes | ||
Infragromada | ptaki neognatyczne | ||
Rząd | szponiaste | ||
Rodzina | jastrzębiowate | ||
Podrodzina | jastrzębie | ||
Plemię | Accipitrini | ||
Rodzaj | Pseudastur | ||
Gatunek | białostrząb duży | ||
Synonimy | |||
| |||
Podgatunki | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
najmniejszej troski | |||
Zasięg występowania | |||
| |||
|
Białostrząb duży[4] (Pseudastur albicollis) – gatunek ptaka z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae).
Występowanie
Ameryka Północna i Południowa; od południowego Meksyku do środkowej Brazylii i Boliwii. Szeroko rozprzestrzeniony, lecz przeważnie rzadki w nizinnych lasach.
Systematyka
Wyróżniono kilka podgatunków P. albicollis[5][2][4]:
- białostrząb żółtooki (P. albicollis ghiesbreghti) – południowy Meksyk do Gwatemali i Belize.
- białostrząb czarnopióry (P. albicollis costaricensis) – Honduras do północno-zachodniej Kolumbii.
- białostrząb plamisty (P. albicollis williaminae) – północno-zachodnia Kolumbia do północno-zachodniej Wenezueli.
- białostrząb duży (P. albicollis albicollis) – Trynidad, środkowa Wenezuela, Gujana, Surinam, Gujana Francuska do Boliwii.
Morfologia
Długość ciała 46–56 cm. Biały spód ciała, czarne końcówki skrzydeł oraz czarna przepaska na ogonie. Ilość czarnej barwy na wierzchu skrzydeł i grzbiecie zmienna, w zależności od podgatunku. Dość szerokie skrzydła i ogon.
Ekologia
Zwykle obserwowany pojedynczo, krąży nisko nad koronami drzew, lecz najczęściej czatuje na gałęziach poniżej koron. Pokarm stanowią głównie węże i jaszczurki, niekiedy poluje też na drobne ssaki, ptaki, płazy i duże owady[6].
Gniazdo to miseczkowata platforma zbudowana z grubych patyków, często wyłożona martwymi i zielonymi liśćmi, umieszczona wysoko na drzewie, zwykle wśród epifitów. W zniesieniu jedno jajo, które jest białe lub niebieskawobiałe z brązowym lub czerwonawo-brązowym plamkowaniem. W trzech zbadanych gniazdach w Tikál w Gwatemali okres inkubacji wynosił 34–38 dni, a młode opuściły gniazdo po 65, 66 i 88 dniach od wyklucia[6].
Status
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje białostrzębia dużego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność światowej populacji, według szacunków organizacji Partners in Flight z 2019 roku, mieści się w przedziale 50–500 tysięcy dorosłych osobników. Trend liczebności populacji uznaje się za spadkowy[3].
Przypisy
- ↑ a b Leucopternis albicollis, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2013-02-03] (ang.).
- ↑ a b White Hawk (Leucopternis albicollis). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-04)]. (ang.).
- ↑ a b Pseudastur albicollis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Accipitrini Vigors, 1824 (Wersja: 2019-03-24). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-10].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Hoatzin, New World vultures, Secretarybird, raptors. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-10]. (ang.).
- ↑ a b Species account: White Hawk Pseudastur albicollis. [w:] Global Raptor Information Network [on-line]. 2021. [dostęp 2021-03-20]. (ang.).
Bibliografia
- Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2000. ISBN 83-7073-059-0.
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
- SNL: hvitvåk
- GBIF: 8357600
- identyfikator iNaturalist: 199830
- NCBI: 321093