Batocera rufomaculata
Batocera rufomaculata | |||
(De Geer, 1775) | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | stawonogi | ||
Gromada | owady | ||
Podgromada | owady uskrzydlone | ||
Rząd | chrząszcze | ||
Podrząd | |||
Infrarząd | Cucujiformia | ||
Nadrodzina | stonki | ||
Rodzina | |||
Podrodzina | zgrzypikowe | ||
Plemię | Batocerini | ||
Rodzaj | Batocera | ||
Gatunek | Batocera rufomaculata | ||
Synonimy | |||
| |||
| |||
|
Batocera rufomaculata – gatunek chrząszcza z rodziny kózkowatych.
Zasięg występowania
Płd. Azja, wsch. Afryka, Madagaskar, Mauritius oraz Komory[1][2]. Introdukowany w Portoryko, na Wyspach Dziewiczych, Barbadosie oraz w Gujanie[1].
Budowa ciała
Osiąga 38–75 mm długości ciała, wyjątkowo mniej (nawet 20 mm). Długość czułków waha się od 45 do 90 mm. Po bokach przedplecza dwie wydatne, spiczasto zakończone ostrogi. Pokrywy w przedniej części gęsto, grubo punktowane, dalej gładkie. Głowa oraz przedplecze szarawe, pośrodku tego drugiego zwykle występuje para pomarańczowych lub czerwonych plam. Pokrywy z żółtawym odcieniem, na ich powierzchni zmienna ilość żółtych, pomarańczowych lub czerwonych plam. Po bokach głowy, przedplecza oraz części odwłoka biegnie szeroka, jasna pręga[2].
Biologia i ekologia
Tryb życia i biotop
Imago aktywne przez cały rok. Spotykany, często pospolicie, w wilgotnych lasach[2].
Odżywianie
Larwy ksylofagiczne, żerują w drewnie licznych gatunków drzew i krzewów (m.in. papai, awokado, figowców, mango, nanerczy, rzewni skrzypolistnej, śliwca mombin i kauczukowca brazylijskiego)[2].