As-dur
As-dur — gama durowa, której toniką jest as. Gama As-dur składa się z dźwięków: as, b, c, des, es, f, g. Tonacja As-dur zawiera cztery bemole.
Gama As-dur zapisana za pomocą | |
Gama As-dur zapisana za pomocą |
Pokrewną jej molową tonacją równoległą jest f-moll[1], jednoimienną molową – as-moll.
Trudna do realizacji dla instrumentów smyczkowych, dlatego rzadko wybierana jako tonacja dzieł symfonicznych.
Znane dzieła utrzymane w tonacji As-dur:
- Fryderyk Chopin – Polonez As-dur op. 53 (Heroiczny)
- Johannes Brahms – trzecia część I Symfonii
- Robert Schumann – Karnawał
- Ludwig van Beethoven – druga część Sonaty c-moll Patetycznej, op.13
- Ferenc Liszt – Liebestraum
- Ignacy Feliks Dobrzyński - Koncert Fortepianowy As-dur op. 2 (1824)
- Coldplay – Viva La Vida
Zobacz też
- Pokrewieństwo tonacji
- Skala durowa
- Znaki przykluczowe
Przypisy
- ↑ FranciszekF. Wesołowski FranciszekF., Zasady muzyki, wyd. 7, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1986, s. 127, ISBN 83-224-0250-3 .
- p
- d
- e
W czerwonym pierścieniu znajdują się nazwy tonacji durowych, w zielonym – molowych. Teoretycznie istniejące, ale niestosowane w praktyce tonacje enharmoniczne zapisane są drobną czcionką. W zewnętrznym szarym pierścieniu pokazane są odpowiadające danej gamie znaki przykluczowe.
- SNL: Ass-dur