Apterichtus
| Apterichtus[a] | |||||
| Duméril, 1806[1] | |||||
 A. klazingai | |||||
| Systematyka | |||||
| Domena | eukarionty | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||||
| Typ | strunowce | ||||
| Podtyp | kręgowce | ||||
| Nadgromada | ryby kostnoszkieletowe | ||||
| Gromada | promieniopłetwe | ||||
| Podgromada | nowopłetwe | ||||
| Infragromada | doskonałokostne | ||||
| Rząd | |||||
| Rodzina | żmijakowate | ||||
| Podrodzina | Ophichthinae | ||||
| Rodzaj | Apterichtus | ||||
| Typ nomenklatoryczny | |||||
| Caecilia branderiana Lacépède, 1800 (= Muraena caeca Linnaeus, 1758) | |||||
| |||||
| Gatunki | |||||
| |||||
| |||||
| |||||
Apterichtus – rodzaj ryb promieniopłetwych z podrodziny Ophichthinae w obrębie rodziny żmijakowatych (Ophichthidae).
Rozmieszczenie geograficzne
Strefa tropikalna oceanów – Indo-Pacyfik i Ocean Atlantycki[12][13].
Morfologia
Długość ciała do 80 cm; brak danych dotyczących masy ciała[13].
Systematyka
Rodzaj zdefiniował w 1800 roku francuski przyrodnik Bernard Germain de Lacépède w publikacji własnego autorstwa poświęconej historii naturalnej ryb[2], jednak nazwa którą ukuł – Caecilia – okazała się młodszym homonimem rodzaju płazów który został opisany w 1758 roku przez Karola Linneusza, dlatego w 1806 roku francuski zoolog André Marie Constant Duméril w publikacji własnego autorstwa poświęconej systematyce zoologicznej, nadał rodzajowi ryb nową nazwę – Apterichtus[1]. Gatunkiem typowym jest (oznaczenie monotypowe) A. caecus.
Etymologia
- Caecilia: łac. caecilia rodzaj jaszczurki, prawdopodobnie ‘ślepy robak’, od caecus ‘robak’[14].
- Apterichtus (Apterichthys, Apterichtes): gr. przedrostek negatywny α- a- ‘bez’; πτερον pteron ‘płetwa’; ιχθυς ikhthus ‘ryba’[15].
- Typhlotes: gr. τυφλoτης tuphlotēs ‘ślepota’, od τυφλος tuphlos ‘ślepy’[16].
- Branderius: Gustavus Brander (1720–1787), angielski przyrodnik[2].
- Ophisurapus (Ophisuraphis, Ophisurophis): gr. οφις ophis, οφεως opheōs ‘wąż’[17]; ουρα oura ‘ogon’[18]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Ophisurapus gracilis Kaup, 1856.
- Verma: łac. vermis ‘robak’[11]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie (również monotypowe)): Sphagebranchus kendalli Gilbert, 1891.
Podział systematyczny
Do rodzaju należą następujące gatunki[12]:
- Apterichtus anguiformis (Peters, 1877)
- Apterichtus ansp (Böhlke, 1968)
- Apterichtus australis McCosker & Randall, 2005
- Apterichtus caecus (Linnaeus, 1758)
- Apterichtus dunalailai McCosker & Hibino, 2015
- Apterichtus equatorialis (Myers & Wade, 1941)
- Apterichtus flavicaudus (Snyder, 1904)
- Apterichtus gracilis (Kaup, 1856)
- Apterichtus hatookai Hibino, Shibata & Kimura, 2014
- Apterichtus jeffwilliamsi McCosker & Hibino, 2015
- Apterichtus kendalli (Gilbert, 1891)
- Apterichtus klazingai (Weber, 1913)
- Apterichtus malabar McCosker & Hibino, 2015
- Apterichtus monodi (Roux, 1966)
- Apterichtus moseri (Jordan & Snyder, 1901)
- Apterichtus mysi McCosker & Hibino, 2015
- Apterichtus nariculus McCosker & Hibino, 2015
- Apterichtus orientalis Machida & Ohta, 1994
- Apterichtus soyoae Hibino, 2018
- Apterichtus succinus Hibino, McCosker & Kimura, 2016
Uwagi
Przypisy
- ↑ a b A.M.C. Duméril: Zoologie analytique, ou, Méthode naturelle de classification des animaux: rendue plus facile a l’aide de tableaux synoptiques. Paris: Allais, libraire, 1806, s. 112, 331. (fr.).
- ↑ a b c B.G. de Lacépède: Histoire naturelle des poissons. T. 2. Paris: Plassan, 1800, s. 134. (fr.).
- ↑ L.F. Froriep: C. Dumeril’s, Doctors und Professors an der medicinischen Schule zu Paris, Analytische Zoologie, aus dem französischen, mit zusätzen. Weimar: Im Verlage des Landes-Industrie-Comptoirs, 1806, s. 112. (niem.).
- ↑ J.G. Fischer von Waldheim: Zoognosia tabulis synopticis illustrata, in usum praelectionum Academiae imperialis medico-chirugicae mosquensis edita. Cz. 1. Mosquae: Nicolai S. Vsevolozsky, 1813, s. 75. (łac.).
- ↑ C.S. Rafinesque: Analyse de la nature, or, Tableau de l’univers et des corps organisés. Palerme: Aux dépens de l’auteur, 1815, s. 93. (fr.).
- ↑ J. Fleming: The philosophy of zoology; or, A general view of the structure, functions, and classification of animals. Cz. 2. Edinburgh: A. Constable, 1822, s. 389. (ang.).
- ↑ J.J. Kaup. Uebersicht der Aale. „Archiv für Naturgeschichte”. 22, s. 52, 1856. (niem.).
- ↑ Duméril 1856 ↓, s. 199.
- ↑ P. Bleeker: Atlas ichthyologique des Indes Orientales Néêrlandaises, publié sous les auspices du Gouvernement colonial néêrlandaises. T. 4. Amsterdam: Frédéric Muller, editeur, 1864–1865, s. 6. (fr.).
- ↑ Duméril 1856 ↓, s. 201.
- ↑ a b D.S. Jordan & B.W. Evermann. The fishes of North and Middle America: a descriptive catalogue of the species of fish-like vertebrates found in the waters of North America, north of the Isthmus of Panama. „Bulletin of the United States National Museum”. 47 (1), s. 372, 374, 1896. (ang.).
- ↑ a b RonR. Fricke RonR., William NeilW.N. Eschmeyer William NeilW.N., Richard van derR. Laan Richard van derR. (red.), SEARCH, [w:] Eschmeyer’s Catalog of Fishes, California Academy of Sciences, 2 kwietnia 2024 [dostęp 2024-06-04] (ang.).
- ↑ a b R. Froese & D. Pauly: Apterichtus. FishBase (ver. (02/2024)). [dostęp 2024-06-04]. (ang.).
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 42.
- ↑ Ch. Scharpf: Family Ophichthidae Günther 1870 (Snake Eels and Worm Eels). The ETYFish Project. [dostęp 2024-06-04]. (ang.).
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 274.
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 175.
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 276.
Bibliografia
- A.H.A. Duméril. Ichthyologie analytique ou classification des poissons, suivant, la méthode naturelle, a l’aide de tableaux synoptiques. „Mémoires de l’Académie (royale) des sciences de l’Institut (imperial) de France”. 27, s. 1–507, 1856. (ang.).
- E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 3 (Revised second printing). Springfield: Charles C. Thomas, 1959, s. 1–316. (ang.).
