Agaton (tragediopisarz)
Imię i nazwisko | Ἀγάθων | ||
---|---|---|---|
Data urodzenia | ok. 447 p.n.e. | ||
Data śmierci | 401 p.n.e. | ||
Narodowość | grecka | ||
Dziedzina sztuki | literatura i teatr | ||
Epoka | |||
Ważne dzieła | |||
| |||
| |||
| |||
|
Agaton (stgr. Ἀγάθων Agathon; ur. 447, zm. 401 p.n.e.) – tragediopisarz grecki, uważany przez Ateńczyków za czwartego wielkiego tragika obok Ajschylosa, Sofoklesa i Eurypidesa; kochanek Pauzaniasza.
Życiorys
O życiu Agatona wiadomo niewiele. Pewne jest, że opuścił Ateny w 407 r. p.n.e. Tak jak Eurypides udał się na dwór macedońskiego króla Archelaosa I Macedońskiego, gdzie zmarł w 401 r. p.n.e.
Z utworów Agatona zachowało się jedynie 40 wersów. Jego staranny styl kształtował się pod wpływem Gorgiasza oraz sofistów. Pierwszą nagrodę w corocznym konkursie poetyckim zdobył w 416 r. p.n.e. za tragiczną trylogię, której tytuł nie zachował się do naszych czasów. Ze wzmianek w Poetyce Arystotelesa wiadomo, że Agaton wprowadzał liczne innowacje do swoich sztuk. Z akcji utworów usuwał często chór i redukował chóralne ody do krótkich interludiów. Jego najsławniejszym dziełem jest tragedia Anteusz, której fabuła była oryginalnym pomysłem, niepochodzącym z mitologii czy historii. Akcja utworów Agatona była często przeładowana, co narażało go na krytykę współczesnych mu twórców. Agaton odznaczał się urokiem osobistym, jednak Arystofanes skrytykował go za zniewieściałość w komedii Kobiety na święcie Tesmoforiów. Dramatopisarz jest również jednym z głównych bohaterów Uczty Platona, której tematem jest przyjęcie wydane dla uczczenia zwycięstwa w konkursie w 416 r. p.n.e.
- PWN: 3866226
- Britannica: biography/Agathon
- БРЭ: 1850884
- NE.se: agathon
- SNL: Agathon_-_gresk_tragiker
- VLE: agatonas
- Catalana: 0000962
- DSDE: Agathon
- Hrvatska enciklopedija: 759