Académie Ranson

Académie Ranson – prywatna szkoła malarska założona w 1908 roku w Paryżu przez francuskiego artystę Paula Ransona i jego żonę Marie-France.

Założyciel szkoły pragnął wykorzystać placówkę do utrwalenia i rozpropagowania doświadczeń nabistów szczególnie w zakresie malarstwa dekoracyjnego. Po przedwczesnej śmierci Ransona w 1909 szkołę prowadziła jego żona. Pierwszymi nauczycielami byli Maurice Denis i Paul Sérusier oraz kilku innych awangardowych artystów. Académie Ranson odznaczała się liberalnymi metodami nauczania i wspierała swoich wychowanków organizując m.in. wystawy.

Akademia przetrwała niemal do końca II wojny światowej, gdy działała w ograniczonym zakresie. Zamknięto ją dopiero w 1944 roku, ponownie otworzona w 1951 funkcjonowała już tylko cztery lata i ze względu na brak funduszy zakończyła działalność w 1955.

• Roger Bissière (1923-1939)
• Roger Chastel (1951)
• Maurice Denis (1909-1919)
• Marcel Fiorini (1951)
• Henri Goetz (1951)
• Moïse Kisling
• Louis Latapie (1920-1927)
• Lucien Lautrec (1951)
• Charles Malfray
• Ker-Xavier Roussel (1908)
• Gino Severini
• Paul Sérusier (1908)
• Gustave Singier (1951-1954)
• Félix Vallotton
• Édouard Vuillard
• Jules-Émile Zingg

• Rudi Baerwind(inne języki) (1910-1982)
• Louise Bourgeois (1911)
• Jacques Boussard(inne języki) (1915-1989)
• Jean Coulot(inne języki) (1953)
• Paul Eliasberg
• Alexandre Garbell (1923)
• Roger de La Fresnaye (1908)
• Louis Latapie (1908)
• Tamara Łempicka
• Jean Le Moal (1935-1937)
• Alfred Manessier (1936)
• Étienne Martin
• Jacques Mennessons (1954-1955)
• Vera Pagava (1934-1939)
• Hans Reichel (1927-1930)
• Gaston-Louis Roux (1919-1922)
• Consuelo de Saint Exupéry
• Hans Seiler (1927-1930)
• François Stahly (1931-1939)
• Arpad Szenes
• Ferdinand Springer (1928)
• Maria Elena Vieira da Silva (1929)
• Nicolas Wacker (1928-1939)
• Fahrelnissa Zeid
• Joaquim Claret (1909)

• Andrzej Dulewicz: Słownik sztuki francuskiej. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1986, s. 13. ISBN 83-214-0048-5.
• Od Maneta do Pollocka. Słownik malarstwa nowoczesnego. Warszawa: Arkady, 1973, s. 5.