Ałunit
Ałunit | |||
Właściwości chemiczne i fizyczne | |||
Skład chemiczny | zasadowy siarczan potasu i glinu KAl3[(OH)6/(SO4)2] | ||
---|---|---|---|
Twardość w skali Mohsa | 3,5 – 4[1] | ||
Przełam | muszlowy lub nierówny | ||
Łupliwość | niewyraźna | ||
Gęstość minerału | 2,6 – 2,9 g/cm³[1] | ||
Właściwości optyczne | |||
Barwa | biała, szara, żółtawa, czerwona | ||
Rysa | biała | ||
Połysk | szklisty | ||
| |||
|
Ałunit (kamień ałunowy) – minerał, hydroksosiarczan glinu i potasu KAl3[(OH)6/(SO4)2][1]. Nazwa pochodzi od łac. Alunit (alumen) lub franc. alun = ałun, ponieważ z minerału tego otrzymuje się ałun.
Właściwości
Minerał kruchy, przeświecający. Tworzy niewielkie kryształy izometryczne, krystalizuje w układzie trygonalnym[1]. Występuje w skupieniach ziarnistych, zbitych, ziemistych i włóknistych.
Występowanie
Tworzy się w wyniku procesów powulkanicznych. Stanowi produkt przeobrażeń skaleni potasowych[1]. Spotykany jest w postaci żył wśród skał łupkowych. Występuje z haloizytem, kaolinitem i rudami złota.
Miejsca występowania: Włochy – Toskania, USA – Nevada, Kolorado, Utah, Australia – Nowa Południowa Walia, Azerbejdżan, Hiszpania, Grecja, Francja.
W Polsce występuje w Sudetach w okolicach Nowej Rudy.
Zastosowanie
Ważny surowiec do produkcji nawozów potasowych, ałunu – stosowanego przy produkcji papieru, w przemyśle chemicznym, farbiarskim – utrwalanie barwników, w medycynie – powstrzymywanie krwawienia. Kamień kolekcjonerski.
Przypisy
- Britannica: science/alunite
- Treccani: alunite
- БРЭ: 1814757
- ЕСУ: 43844
- SNL: alunitt
- identyfikator minerału w Mindat: 161