(130) Elektra
Odkrywca | |||
---|---|---|---|
Data odkrycia | 17 lutego 1873 | ||
Numer kolejny | 130 | ||
Charakterystyka orbity (J2000) | |||
Przynależność obiektu | Pas główny | ||
Półoś wielka | 3,1289 au | ||
Mimośród | 0,2080 | ||
Peryhelium | 2,4781 au | ||
Aphelium | 3,7797 au | ||
Okres obiegu wokół Słońca | 5 lat 196 dni 14 godzin | ||
Średnia prędkość | 16,67 km/s | ||
Inklinacja | 22,85° | ||
Charakterystyka fizyczna | |||
Średnica | 182,25 km | ||
Masa | (6,6±0,4)×1018[1] kg | ||
Średnia gęstość | 1,3 ± 0,3[1] g/cm3 | ||
Okres obrotu | 5,225 h | ||
Albedo | 0,0755 | ||
Jasność absolutna | 7,12m | ||
Typ spektralny | G | ||
Średnia temperatura powierzchni | śred. ~157K | ||
Satelity naturalne | 3 – S/2003 (130) 1, | ||
|
(130) Elektra – duża planetoida z pasa głównego.
Odkrycie
Planetoida została odkryta przez Christiana Petersa 17 lutego 1873 w Clinton w stanie Nowy Jork. Nazwana planetoidy pochodzi od Elektry, postaci z mitologii greckiej znanej z tragedii Sofoklesa.
Orbita
Orbita (130) Elektry jest nachylona do płaszczyzny ekliptyki pod kątem 22,85°. Na jeden obieg wokół Słońca ciało to potrzebuje 5 lat i 197 dni, krążąc w średniej odległości 3,13 au od Słońca. Średnia prędkość orbitalna tej planetoidy to ok. 16,67 km/s.
Właściwości fizyczne
Elektra ma średnicę ok. 182 km. Jej albedo wynosi 0,08, a jasność absolutna to 7,12m. Planetoida ta zalicza się do planetoid typu G. Średnia temperatura na jej powierzchni sięga 157 K.
Księżyce planetoidy
W roku 2003 teleskop Keck II wykrył obecność małego księżyca Elektry o średnicy około 7 km, orbitującego w odległości ok. 1170 km od tej planetoidy. Na razie nosi on tymczasowe oznaczenie S/2003 (130) 1.
W 2014 roku za pomocą teleskopu VLT odkryto drugi, nieco mniejszy księżyc. Orbituje on w odległości około 460 km od planetoidy. Otrzymał tymczasowe oznaczenie S/2014 (130) 1[1].
W 2021 roku, stosując algorytm redukcji światła halo od głównej planetoidy, odkryto trzeci księżyc Elektry, oddalony od niej o 344 km (okres obiegu 16,3 godziny). Otrzymał on oznaczenie S/2014 (130) 2[2].
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- (130) Elektra w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- (130) Elektra w bazie Minor Planet Center (ang.)
Linki zewnętrzne
- Diagram orbity (130) Elektra w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- Wm. Robert Johnston: Dane szczegółowe planetoidy i jej księżyców. [w:] Johnston’s Archive [on-line]. 2015-03-28. [dostęp 2016-05-07]. (ang.).