Ö
Ö ö
Ö, Öö (O diereza lub O umlaut) – litera alfabetu łacińskiego używana między innymi w językach niemieckim, wilamowskim, szwedzkim, islandzkim, fińskim, węgierskim, estońskim, tureckim, azerskim i wielu alfabetach fonetycznych.
Oznacza zwykle samogłoskę średnią przednią zaokrągloną, taką jak [ø] lub [œ].
W językach, w których alfabetach nie ma tej litery (m.in. w polskim), niemiecki znak ö zastępuje się często dwuznakiem „oe”.
W języku szwedzkim[1], fińskim[2] i islandzkim[3] jest ostatnią literą alfabetu.
Zobacz też
- Ø
- Œ
- Ő
Przypisy
- p
- d
- e
Podstawowe litery* | |
---|---|
Inne litery | |
Nieużywane współcześnie litery |
|
Dwuznaki |
|
Trójznaki | |
Tetragrafy | |
Pentagrafy | |
Heksagrafy |
|
Heptagrafy |
|
Inne symbole |
|
- * Artykuły poświęcone wariantom diakrytyzowanym dostępne z poziomu artykułu litery podstawowej