Ray Pickrell

Ray Pickrell (16 maart 1938 - 20 februari 2006) was een Brits motorcoureur. Pickrell won in zijn carrière vier keer een wedstrijd bij de Isle of Man TT.

Rocket 3 racer in de versie van 1971

Voor zover bekend debuteerde Ray Pickrell tijdens de Production 750 TT van 1967, waar hij met een Triumph uitviel. In 1968 won hij deze race echter, met een Dunstall Norton Dominator.

In 1970 reed hij de Isle of Man TT met lichtere motoren: In de Junior TT werd hij zevende met een Aermacchi Ala d'Oro 350 en in de Lightweight 250 cc TT viel hij met een Honda uit. Dankzij zijn zevende plaats eindigde hij als 27e in het 350 cc wereldkampioenschap wegrace. Met een Norton werd hij in dat jaar derde in de Production 750 TT.

In die periode bracht de BSA-groep, waartoe ook Triumph behoorde, twee bijna identieke modellen uit: de BSA A75 Rocket 3/Triumph T150 Trident. Men richtte zich op wegraces in de 750 cc klasse, die in Europa echter nog dun gezaaid waren en door de FIM ook niet werden ondersteund. Alle racemotoren waren dan ook nog gebaseerd op standaardmodellen. In 1971 trok men Ray Pickrell aan als coureur, maar de financiële middelen waren toen al zeer beperkt. Pickrell won echter wel samen met Percy Tait de Bol d'Or op een Triumph Trident.[1] Met een BSA won Ray Pickrell de 200-mijlsrace die tijdens de Thruxton 500 voor speciale fabrieksracers werd verreden. De Anglo-American Match Races was een teamwedstrijd die zes races in één weekend omvatte en tussen coureurs uit de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk ging. Pickrell maakte met zijn BSA deel uit van het winnende Britse team. In 1972 won het Britse team opnieuw, maar nu reed Ray Pickrell weer met een Triumph Trident. Pickrell won met een standaard Triumph Trident ook de Production 750 TT en met een speciale racer (Slippery Sam)[2] de Formula 750 cc TT.

Tijdens races op Mallory Park raakte Pickrell ernstig geblesseerd. Zijn been was verbrijzeld en bleek na herstel 7 cm korter te zijn. Om dat weer te herstellen zou hij een volledig raceseizoen moeten overslaan. Daarom maakte hij begin 1973 bekend zijn racecarrière te beëindigen.

Ray Pickrell overleed op 20 februari 2006.

Bronnen, noten en/of referenties
  • Archief Peter Sterken
  • iomtt.com

voetnoten

  1. ↑ Ray Pickrell en Percy Tait wonnen in 1971 de Bol d'Or, met een Triumph Trident. Die was per abuis ingeschreven als een BSA Rocket 3, en de organisatie weigerde de merknaam aan te passen. In de officiële uitslag staat dus een BSA.
  2. ↑ Een van de Triumph Trident racers kreeg de bijnaam "Slippery Sam" en hij werd zelfs een beroemdheid. Het was een van de drie machines die aanvankelijk door Doug Hele voor de Production 750 TT van 1970 waren gebouwd. Tijdens de Bol d'Or 24-uursrace van 1970 werd de machine met nummer 2 bestuurd door Percy Tait en Steve Jolly. Door een defecte oliepomp werden de coureurs bijna volledig nat gespoten met olie, die zelfs in hun laarzen zat. Na verschillende keren olieverversen besloot het team te stoppen. Op aandringen van de Franse importeur ging men vanaf de 75e plaats echter weer van start en het team eindigde op de vijfde plaats. De race werd gewonnen door Tom Dickie en Paul Smart, eveneens met een Triumph Trident. Percy Tait noemde de motor "Old Slippery" en journalist Bob Curry gaf de machine in een artikel de naam Slippery Sam. Hierna werd Slippery Sam de enige machine die vijf jaar achter elkaar een race in de Isle of Man TT won. Dat gebeurde in 1971 en 1972 met Ray Pickrell, in 1973 met Tony Jefferies, in 1974 met Mick Grant en in 1975, toen er wegens de lengte van de race met twee coureurs werd gereden, met Dave Croxford en Alex George. Bij een brand in het National Motorcycle Museum in Birmingham (2003) werd 'Sam' grotendeels verwoest. Les Williams, de originele constructeur van 'Sam', restaureerde de motor weer tot in originele staat.