Paulus Joseph Gabriël

Paulus Joseph Gabriël
Portret van Gabriël (1818), door Wouter Mol
Persoonsgegevens
Geboren juli 1784
Overleden 31 december 1833
Geboorteland Nederland
Beroep(en) schilder en beeldhouwer
RKD-profiel
Portaal  Portaalicoon   Kunst & Cultuur

Paulus Joseph Gabriël (gedoopt Amsterdam, 11 juli 1784 – Amsterdam, 31 december 1833) was een Nederlands schilder en beeldhouwer.[1]

Leven en werk

Hij werd gedoopt als Paulus Josephus, zoon van Joseph Gabriël en Marie Catherine Paulus, in de katholieke Franse kapel in Amsterdam. Hoewel zijn vader beeldhouwer was, legde Gabriël zich aanvankelijk toe op het schilderen van portretten. Na een verblijf in Parijs (1805-1807) ging hij beeldhouwen. Hij won de zilveren medaille van de Prix de Rome in Parijs en werd in de gelegenheid gesteld in Italië stage te lopen. Hij raakte hier onder anderen bevriend met Jan David Zocher en de schilder Wouter Mol. Ook leerde hij de classicistisch beeldhouwer Antonio Canova kennen, van wiens werk hij onder de indruk was.[2]

Terug in Amsterdam (1813) werd hij hofschilder van koning Willem I en een jaar later benoemd tot stadsbeeldhouwer in Amsterdam, als opvolger van de overleden Christiaan Welmeer. Vanaf 1820 was hij professor aan de Koninklijke Akademie van Beeldende Kunsten. Zijn zoon Constan (1828-1903) werd kunstschilder.

Beeldhouwwerken (selectie)

Galerij

  • Buste Wattier (ca. 1820)
    Buste Wattier (ca. 1820)
  • Praalgraf voor admiraal Van Kinsbergen (1821), Amsterdam
    Praalgraf voor admiraal Van Kinsbergen (1821), Amsterdam
  • Graf van Rhijnvis Feith (1825), Zwolle
    Graf van Rhijnvis Feith (1825), Zwolle

Zie ook

Bronnen, noten en/of referenties
  1. Biografische gegevens bij het RKD-Nederlands Instituut voor Kunstgeschiedenis
  2. Rijksmuseum - Meesterwerken van Paul Joseph Gabriël
Mediabestanden
Zie de categorie P.J. Gabriël van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Bibliografische informatie