Boulonnais (paard) : Kenmerken, Geschiedenis, Veredeling, Literatuur Wikipedia, de vrije encyclopedie

Boulonnais (paard)

Boulonnais

Hengst tijdens een hengstenparade
Basisinformatie
Andere namen	het marmerwitte paard
Ras	koudbloed
Type	trekpaard
Herkomst	Frankrijk, Picardië
Gebruik	mennen, vleesproductie
Eigenschappen
Stokmaat	150-168 cm
Kleuren	Overwegend schimmel, soms vos, bruin, zwart
Beharing	volle manen en staart
Behang	matig
Karakter	goedmoedig, werkwillig, intelligent
Fokkerij
Afgeleid ras	Araboulonnais
Lijst van paardenrassen

De boulonnais is een zwaar trekpaard uit de regio Boulogne (Picardië) in het noordwesten van Frankrijk.

Kenmerken

De stokmaat ligt tussen 150 en 170 centimeter. Op grond van de overwegende schimmel vachtkleur wordt het ras ook 'het marmerwitte paard' genoemd.^[1] Overige vachtkleuren zijn vos en zwart. Het ras vertoont verwantschap met naburige koudbloedrassen als ardenner en percheron. In tegenstelling tot de meeste andere koudbloedrassen hebben de paarden geen zwaar behang.

Geschiedenis

De geschiedenis van het ras gaat terug tot de tijd voor de kruistochten. Het ras kende diverse ondertypen en heeft een edel voorkomen dat ontstond in de 17e eeuw uit kruisingen van zware werkpaarden enerzijds met Iberische paarden en Arabische bloed anderzijds. Het lichte type werd gebruikt om karren met verse vis van de havenplaats Boulogne-sur-Mer naar Parijs te vervoeren. Het zwaardere type werd gebruikt voor trekwerk in de landbouw.

In het begin van de 20e eeuw werden deze paarden in groten getale geëxporteerd naar de Verenigde Staten. De bestanden in Europa leden echter erg onder de gevolgen van de wereldoorlogen. Ook de toenemende landbouwmechanisatie eiste haar tol. Een dieptepunt in de aantallen werd bereikt in de jaren zeventig. Het ras bleef echter voortbestaan omdat het een van de geschikte rassen is voor de productie van paardenvlees. De huidige aantallen in Europa worden geschat op minder dan duizend exemplaren.

Veredeling

De boulonnais werd in het verleden gebruikt om andere trekpaarden te veredelen en is in recente decennia zelf opnieuw veredeld met Arabisch bloed met als doel een sterk en temperamentvol tuigpaard te ontwikkelen. Het ras dat hieruit ontstond wordt araboulonnais genoemd. Nakomelingen vanaf de derde generatie, met veel minder dan vijftig procent volbloedaandeel, mogen na goedkeuring weer bij het moederstamboek ingeschreven worden.

Literatuur

(en) Edwards, Elwyn Hartley (1994). The Encyclopedia of the Horse, 1st American. Dorling Kindersley. ISBN 978-1-56458-614-8.
(fr) Collective (2002). Chevaux et poneys. Éditions Artemis. ISBN 978-2-84416-025-6.
(fr) Mavré, Marcel (2004). Attelages et attelées : un siècle d'utilisation du cheval de trait. France Agricole Éditions. ISBN 978-2-85557-115-7.