Baju selam

Baju selam

Seorang wanita meluncur air dengan memakai baju selam
Kegunaan	Perlindungan haba untuk sukan air dan kerja bawah air
Pereka	Hugh Bradner (baju selam moden)
Item berkaitan	Pakaian menyelam, sut kering, sut air panas, pelindung ruam

Baju selam (bahasa Inggeris: wetsuit, lit. 'sut basah'code: en is deprecated , Jawi: باجو سلم) atau sut selam (Jawi: سوت سلم) ialah pakaian yang dipakai untuk memberikan perlindungan haba semasa basah.^[1] Ia biasanya diperbuat daripada neoprena berbusa, dan dipakai oleh peluncur air, penyelam, peluncur angin, pendayung kanu, dan mereka yang terlibat dalam sukan air dan aktiviti lain di dalam atau di atas air. Tujuannya adalah untuk menyediakan penebatan haba dan perlindungan daripada lelasan, pendedahan ultraungu, dan sengatan daripada organisma marin. Ia juga menyumbang kepada keapungan tambahan. Ciri-ciri penebat busa neoprena bergantung terutamanya pada gelembung gas yang tertutup di dalam bahan itu, yang mengurangkan keupayaannya untuk mengalirkan haba. Gelembungnya juga memberikan baju selam ketumpatan yang rendah serta keapungan di dalam air.

Pada tahun 1952, Hugh Bradner, seorang ahli fizik di Universiti California, Berkeley, merevolusikan sukan air dengan mencipta baju selam moden. Pada mulanya ia tersedia pada pertengahan 1950-an, baju selam awal ini diperbuat daripada neoprena berbusa yang rapuh, yang kemudiannya diperkukuh dengan bahan yang lebih kuat seperti nilon atau spandeks untuk meningkatkan ketahanan. Untuk memastikan pengedap ini kedap air, pengeluar membangunkan teknik inovatif untuk membina sambungan, termasuk merekatkan, menampal, dan penjahitan buta. Kemajuan ini secara signifikan mengurangkan flushing, yang bermakna kemasukan air, di mana air sejuk meresap ke dalam baju, menggantikan air suam yang terperangkap di antara baju dan badan pemakai. Penambahbaikan selanjutnya pada pengedap di leher, pergelangan tangan, buku lali dan zip membawa kepada penciptaan baju selam "separuh kering", satu peningkatan yang ketara dalam teknologi baju selam.

Pelbagai jenis baju selam direka untuk kegunaan yang berbeza dan untuk suhu yang berbeza.^[2] Baju ini terdiri daripada baju selam pendek nipis 2mm atau kurang yang hanya menutupi bahagian torso, lengan atas, dan paha, hingga baju selam separuh kering setebal 8mm yang menutupi bahagian torso, lengan, dan kaki, biasanya dilengkapi dengan but neoprena, sarung tangan, dan hud.

Perbezaan antara baju selam dan sut kering ialah baju selam membenarkan air masuk ke dalam baju, walaupun padanan yang baik mengehadkan peredaran air di dalam baju dan antara bahagian dalam dan luar baju, manakala sut kering direka untuk mengelakkan air daripada masuk, dengan itu memastikan pakaian dalam kering dan mengekalkan keberkesanan penebatannya. Baju selam boleh memberi perlindungan yang mencukupi di perairan yang panas hingga sederhana sejuk. Sut kering biasanya lebih mahal dan lebih kompleks untuk digunakan, tetapi boleh digunakan di mana perlindungan daripada suhu yang lebih rendah atau air tercemar diperlukan.^[3]

Fungsi utama baju selam ialah penebatan haba bagi memastikan pemakai sentiasa hangat dalam keadaan di mana mereka mungkin kehilangan haba badan dengan cepat disebabkan oleh pemindahan haba oleh kuantiti air yang agak besar. Fungsi sekunder, dan sampingan, ialah keapungan dan perlindungan daripada beberapa bahaya alam sekitar seperti lelasan, selaran matahari, dan pada tahap yang lebih rendah, kesejukan angin. Baju selam digunakan sebagai penebat haba bagi aktiviti di mana pengguna mungkin berendam dalam air atau kerap disiram dengan percikan air yang kuat, selalunya mendekati dari arah yang hampir mendatar, di mana pakaian cuaca basah yang biasa tidak mungkin dapat menahan air. Aktiviti-aktiviti adalah termasuk menyelam dalam air, belayar, operasi menyelamat di laut, meluncur, berakit, berkayak air putih dan dalam beberapa keadaan, berenang jarak jauh.

• 
  Penyelam skuba dalam baju selam satu keping panjang penuh, dan seorang lagi memakai hud
• 
  Sut sekeping dipakai oleh peluncur layang-layang
• 
  Sut keterlihatan tinggi untuk penyelamatan laut
• 
  Peluncur ombak dalam baju selam penuh sekeping
• 
  Dalam berakit, baju selam melindungi daripada kesejukan, luka dan lelasan daripada perlanggaran dengan batu apabila jatuh

Dalam air tenang (tanpa arus atau perolakan), haba hilang daripada badan melalui proses yang dipanggil resapan haba, yang mana kira-kira 20 hingga 25 kali ganda lebih cekap berbanding di udara tenang.^[2][4] Ini kerana air mempunyai kekonduksian haba yang tinggi iaitu 0.58 Wm⁻¹K⁻¹, berbanding dengan kekonduksian udara tenang iaitu 0.024 Wm⁻¹K⁻¹.^[5] Akibatnya, walaupun berada di dalam air suam, seseorang yang tidak dilindungi boleh cepat mengalami hipotermia.^[6] Walau bagaimanapun, baju selam menyediakan penebat yang berkesan dengan menggunakan neoprena busa sel tertutup, iaitu getah sintetik yang mengandungi gelembung kecil gas nitrogen. Kekonduksian haba nitrogen yang rendah,^{[note 1]} digabungkan dengan saiz kecil dan sifat tertutup gelembung gas, dengan ketara mengurangkan pemindahan haba melalui perolakan. Ini serupa dengan bagaimana fabrik atau bulu burung menebat dengan meminimumkan pergerakan udara dalam ruang tertutup. Hasilnya, rongga berisi gas dalam baju selam menyekat pemindahan haba kepada pengaliran, yang merupakan proses yang lebih perlahan. Ini mengurangkan kehilangan haba dengan ketara daripada badan ke air persekitaran, membolehkan pemakai kekal hangat walaupun dalam keadaan sejuk.

Neoprena busa yang tidak dimampatkan mempunyai kekonduksian haba tipikal sekitar 0.054 Wm⁻¹K⁻¹, yang menghilangkan haba dua kali ganda berbanding udara tenang, atau satu per sepuluh daripada kepenghilangan haba dalam air. Walau bagaimanapun, pada kedalaman kira-kira 15 meter (49.21 ka) di dalam air, ketebalan neoprena akan menjadi separuh dan kekonduksiannya akan meningkat sebanyak 50%, membolehkan haba hilang tiga kali ganda lebih cepat berbanding pada permukaan.^[7] Pemampatan dan penyahmampatan busa neoprena secara berulang akan menyebabkan kehilangan isipadu, penebatan, keapungan, dan fleksibiliti.^[8]

Untuk baju selam berfungsi dengan berkesan, ia mestilah ketat pada badan pemakai apabila terendam di dalam air. Baju selam yang longgar, terutamanya di sekitar bukaan seperti pergelangan tangan, buku lali, leher, dan jahitan, boleh membenarkan air sejuk masuk dan air suam keluar ketika pemakai bergerak.^[9] Untuk mengelakkan ini, pengedap fleksibel pada manset baju selam membantu mengekalkan kekedapan air. Keanjalan busa neoprena dan bahan permukaan membolehkan beberapa regangan, membolehkan ramai orang memakai saiz standard dengan selesa. Walau bagaimanapun, sesetengah individu mungkin memerlukan baju selam yang ditempah khas untuk memastikan kesesuaian yang ketat tetapi tidak terlalu ketat bagi mengutamakan keselesaan dan keselamatan. Tambahan pula, bahagian baju selam yang meliputi rongga atau sendi, seperti siku atau lutut, boleh mewujudkan kesan pam apabila pemakai bergerak. Semasa badan membengkok, ruang di bawah baju selam berubah isipadu, menyebabkan air suam ditolak keluar dan air sejuk ditarik masuk, yang boleh menjejaskan sifat penebat baju selam.

Neoprena berbusa sangat apung, membantu perenang untuk terus terapung, dan atas sebab ini penyelam perlu membawa pemberat tambahan berdasarkan isipadu sut mereka untuk mencapai keapungan neutral berhampiran permukaan.^[2] Keapungan dikurangkan dengan pemampatan dan berkadaran dengan kedalaman dan jumlah gas dalam buih, dan penyelam skuba boleh membetulkannya dengan mengembungkan pengimbang keapungan. Penyelam tahan nafas tidak mempunyai pilihan ini dan mempunyai kekurangan dalam pengurangan keapungan pada kedalaman disebabkan oleh pemampatan gas paru-paru sebagai tambahan kepada kehilangan isipadu sut. Sut juga kehilangan perlindungan haba kerana gelembung dalam neoprena dimampatkan pada kedalaman.^{[8][note 2]}

Apabila baju selam neoprena busa terdedah kepada tekanan hidrostatik, ia akan mengalami kehilangan isipadu yang ketara. Secara khususnya, kira-kira 30% daripada isipadu hilang dalam 10 meter pertama, menyebabkan kehilangan keapungan permukaan sebanyak 30%. Menjelang 60 meter, 30% lagi isipadu hilang, dan menjelang 100 meter, kehilangan isipadu stabil pada sekitar 65%.^[7] Jumlah kehilangan apungan baju selam adalah berkadar terus dengan isipadu awalnya yang tidak dimampatkan.

Untuk meletakkan ini dalam perspektif, orang dewasa biasa mempunyai luas permukaan kira-kira 2 meter persegi.^[10] Dengan mengandaikan baju selam sepenuh badan dengan ketebalan 6 mm, isipadu yang tidak dimampatkan adalah sekitar 10 liter (0.0100 m³). Jisim baju selam bergantung pada formulasi busa tertentu, tetapi kemungkinan besar sekitar 4 kilogram, menghasilkan keapungan bersih kira-kira 6 kilogram di permukaan. Untuk mencapai keapungan neutral, penyelam biasanya perlu menambah sekitar 6 kilogram berat.

Walau bagaimanapun, apabila penyelam turun, baju selam kehilangan keapungan kerana pemampatan. Pada 10 meter, kehilangan isipadu adalah kira-kira 3 liter, bersamaan dengan 3 kilogram keapungan. Menjelang 60 meter, kehilangan ini meningkat kepada sekitar 6 kilogram keapungan. Bagi individu yang lebih besar yang memakai baju selam yang lebih tebal, kehilangan ini boleh menjadi hampir dua kali ganda. Untuk mengekalkan keapungan neutral pada kedalaman, penyelam mesti mengembungkan pengimbang keapungan mereka untuk mengimbangi kehilangan keapungan.

There is also a buoyancy loss due to gas loss from the bubbles over time, and the neoprene also loses flexibility with time, and tends to stiffen and shrink. This tendency is exacerbated by frequent use, deep dives, and exposure to sunlight.^[8] The "compressed neoprene" and "crushed neoprene" used for hot water suits and dry suits, is permanently reduced in volume by intentional hydrostatic compression during the manufacturing process, specifically to reduce buoyancy change with depth, at the cost of reducing insulation.^[3]

Pada tahun 1952, ahli fizik SIO UC Berkeley dan kemudiannya di UC San Diego, Hugh Bradner, yang dianggap sebagai pereka asal^[11] dan "bapa kepada baju selam moden,"^[11] mempunyai pandangan bahawa lapisan nipis air yang terperangkap boleh diterima di antara fabrik sut dan kulit, selagi mana penebatan yang mencukupi terdapat dalam fabrik sut. Dalam kes ini, air akan cepat mencapai suhu kulit, dan gelembung gas dalam fabrik akan terus bertindak sebagai penebat haba untuk mengekalkannya seperti itu. Dalam pemikiran popular, lapisan air antara kulit dan sut telah dikreditkan dengan menyediakan penebatan, tetapi Bradner dengan jelas memahami bahawa sut itu tidak perlu basah kerana bukan air yang menyediakan penebatan tetapi gas dalam fabrik sut.^[11][12] Dia pada mulanya menghantar ideanya kepada Lauriston C. "Larry" Marshall, yang terlibat dalam Panel Penyelam Bawah Air Majlis Penyelidikan Negara/Tentera Laut AS.^[13] Walau bagaimanapun, Willard Bascom, seorang jurutera di Institusi Oseanografi Scripps di La Jolla, California, yang mencadangkan neoprena berbusa sebagai bahan yang sesuai kepada Bradner.^[12]

Bradner dan Bascom tidak terlalu berminat untuk mengaut keuntungan daripada reka bentuk mereka dan tidak dapat memasarkan satu versi kepada orang ramai dengan jayanya.^[12] Mereka cuba untuk mempatenkan reka bentuk baju selam neoprena mereka, tetapi permohonan mereka ditolak kerana reka bentuk itu dilihat terlalu serupa dengan sut penerbangan.^[12] Tentera Laut Amerika Syarikat juga menolak tawaran Bradner dan Bascom untuk membekalkan perenang dan manusia kataknya dengan baju selam baharu kerana kebimbangan bahawa gas dalam komponen neoprena sut itu mungkin memudahkan penyelam tentera laut dikesan oleh sonar bawah air.^[12] Dokumentasi bertulis pertama ciptaan Bradner adalah dalam surat kepada Marshall, bertarikh 21 Jun 1951.^[13]

Jack O'Neill mula menggunakan busa neoprena sel tertutup, yang didakwanya telah ditunjukkan oleh rakannya yang meluncur badan, Harry Hind, yang mengetahui ia sebagai bahan penebat dalam kerja makmalnya.^[14][15] Selepas bereksperimen dengan bahan tersebut dan mendapati ia lebih unggul daripada busa penebat lain, O'Neill mengasaskan syarikat pembuatan baju selam yang berjaya, ia dipanggil O'Neill di sebuah garaj San Francisco pada tahun 1952, kemudian berpindah ke Santa Cruz, California,^[16] pada tahun 1959 dengan cogan kata "Ia Sentiasa Musim Panas di Dalam".^[17][18] Bob dan Bill Meistrell, dari Manhattan Beach, California, juga mula bereksperimen dengan neoprena sekitar tahun 1953. Mereka memulakan syarikat yang kemudiannya akan dinamakan Body Glove.

Neoprena bukanlah satu-satunya bahan yang digunakan, terutamanya di Eropah dan Australia. Bahan alternatif telah diterokai, seperti getah span, yang digunakan dalam sut "isotermik" Pêche-Sport^[19][20][21] yang direka oleh Georges Beuchat pada tahun 1953, serta sut renang Siebe Gorman^[22] buatan UK. Contoh lain ialah sut dolfin Heinke,^[23] juga dikeluarkan di England, yang diperbuat daripada getah asli yang dilapisi dengan jaring stoking dan didatangkan dalam dua versi: sut hijau untuk lelaki dan sut putih untuk wanita. Di Australia, seawal tahun 1951, pemburu bawah air telah bereksperimen dengan reka bentuk baju selam getah asli yang tidak sepenuhnya kalis air tetapi membenarkan kebocoran air yang perlahan, membantu mengekalkan kehangatan badan selama berjam-jam.^[24] Menjelang tahun 1953, reka bentuk ini telah dikomersialkan oleh Undersee Products, pengeluar yang berpangkalan di Bondi, dan telah diedarkan ke kedai barangan sukan di seluruh Australia. Sut Sealskin, seperti yang digelar, adalah reka bentuk seperti singlet yang diperbuat daripada getah kepingan berat yang direka bentuk untuk dipakai pada atas jersi. Apabila jersi menjadi basah, getah memegangnya dengan kuat pada badan, memerangkap haba dan menghalang peredaran air. Reka bentuk inovatif ini menyediakan penebatan bawah air dan perlindungan angin di atas air.^[25]

Pada mulanya, baju selam dibuat hanya dari kepingan getah busa atau neoprena tanpa sebarang bahan sokongan. Sut seperti ini memerlukan pengendalian yang cermat semasa dipakai kerana kerapuhan dan kelekatan getah busa terhadap kulit. Regangan dan tarikan yang berlebihan sering mengakibatkan koyakan pada sut ini.^[26] Untuk menangani isu ini, penyelam menggunakan bedak talkum dengan banyak pada sut dan badan mereka untuk memudahkan gelinciran bahan getah.^[27]

Pengenalan bahan sokongan menandakan peningkatan ketara dalam reka bentuk baju selam. Pada mulanya, lapisan kain rajutan nilon dilekatkan pada satu sisi neoprena, menjadikan ia lebih mudah untuk perenang memakai sut. Kain nilon menyerap sebahagian besar tekanan semasa memakai sut, mengurangkan geseran antara nilon dan kulit. Walau bagaimanapun, reka bentuk awal ini masih mempunyai hadnya. Busa yang terdedah pada bahagian luar sut kekal sebagai kelemahan, dan sokongan nilon agak kejur, di mana ia menyekat fleksibiliti sut. Untuk menangani isu ini, jalur kecil neoprena terbalik sering ditambahkan pada bukaan sut, seperti leher, pergelangan tangan, dan buku lali. Jalur ini, dengan bahagian getah yang menghadap ke kulit, membantu mencipta pengedap kalis air, menghalang air daripada memasuki sut dan meningkatkan prestasi keseluruhan.

Pada tahun 1960, Syarikat Sukan Dunlop British mengeluarkan baju selam neoprena Aquafort kuningnya, yang keterlihatan tingginya bertujuan untuk meningkatkan keselamatan penyelam.^[28] Namun, produk ini dihentikan pengeluarannya selepas beberapa ketika, dan baju selam kembali kepada keseragaman warna hitamnya. Baju selam berwarna-warni yang dilihat baru-baru ini pertama kali muncul pada tahun 1970-an, apabila neoprena bersandaran dua dicipta. Dalam bahan ini, getah busa diapit di antara dua lapisan luar fabrik pelindung, meningkatkan ketahanan daripada koyakan. Lapisan luar juga bermakna warna hiasan, logo dan corak boleh dibuat dengan panel dan jalur yang dijahit dalam pelbagai bentuk. Perubahan daripada getah hitam penuh kepada warna penuh berlaku pada tahun 1980-an, dengan warna pendarfluor terang yang biasa terdapat pada banyak sut.

Baju selam awal dibina menggunakan kaedah jahitan tradisional, di mana dua jalur getah diletakkan bertindih dan dijahit bersama. Walau bagaimanapun, pendekatan ini mempunyai beberapa kelemahan apabila digunakan pada baju selam getah. Isu utama ialah proses jahitan menghasilkan lubang pada kedua-dua lapisan busa, membolehkan air meresap masuk dan keluar dari sut. Selain itu, apabila busa meregang semasa dipakai, lubang jarum akan membesar, memburukkan lagi masalah dan menjadikan sut terasa sejuk di sepanjang lipit. Di samping itu, tepi yang dijahit, sambil memegang kedua-dua bahagian itu bersama-sama, juga mencipta titik lemah yang boleh menyebabkan koyakan di sepanjang lipit apabila sut dipakai atau ditanggalkan. Pengenalan neoprena bersokong nilon menangani isu kerosakan jarum pada busa, tetapi masalah kebocoran air melalui lubang jarum berterusan, menjadikan lipit sebagai titik yang lemah dalam pembinaan sut.

Untuk mengatasi batasan kaedah jahitan awal, teknik menampal lipit telah dibangunkan. Ini melibatkan pelekatan pita kalis air yang kuat dengan sokongan kain nilon pada lipit baju selam. Pita itu dilekatkan pada neoprena menggunakan sama ada pelarut kimia atau pengedap haba penggelek panas, dengan berkesan menutup lubang jahitan dan memberikan kekuatan tambahan untuk mengelakkan koyakan. Teknologi ini membolehkan pengeluar baju selam menjahit dan kemudian menampal lipit, mewujudkan pengedap yang lebih tahan lama dan kalis air.^[29][30]

Seiring dengan evolusi reka bentuk baju selam, penampalan beralih dari luar ke bahagian dalam sut, terutamanya dengan pengenalan sut pereka berwarna-warni yang bersandaran dua. Pita itu, yang selalunya lebar, bergerigi, dan hitam, disembunyikan dari pandangan, mewujudkan penampilan yang estetik.

Walau bagaimanapun, pada tahun 1960-an dan 1970-an, banyak baju selam memaparkan pita lipit kuning yang kelihatan, yang bertujuan untuk meningkatkan keterlihatan dalam keadaan cahaya malap. Untuk menangani isu ini, pembuat fabrik O'Neill membangunkan jenis pita lipit baharu yang menggabungkan lapisan nilon nipis dengan pita tepi poliester. Pita ini dilekatkan pada bahagian dalam lipit yang dilekatkan dan dijahit dan kemudian dilekatkan menggunakan seterika Teflon dipegang tangan. Hasilnya ialah lipit yang dikedapkan dengan selamat dan lebih kuat, memberikan baju selam lebih dipercayai dan tahan lama.^{[perlu rujukan]}

Pendekatan lain untuk membina baju selam adalah dengan menggunakan gam untuk melekatkan hujung sut bersama-sama. Kaedah ini menghasilkan permukaan yang licin dan rata yang selalunya tidak memerlukan penampalan tambahan. Walau bagaimanapun, ikatan antara busa mentah dengan busa tidak begitu kuat, menjadikan lipit mudah terkoyak.

Pada masa awal pembuatan baju selam, kebanyakan sut dibuat sepenuhnya dengan tangan, yang kadangkala menyebabkan kesilapan dalam pemotongan kepingan busa kepada saiz yang betul. Jika tepi potongan tidak sejajar dengan betul atau proses perekatan tidak dilakukan dengan betul, air masih boleh meresap ke dalam sut di sepanjang lipit.

Oleh itu, baju selam awal boleh didapati dengan pelbagai kaedah pembinaan, termasuk sut yang hanya dijahit, hanya dilekatkan, atau hanya ditampal. Sesetengah sut menggabungkan dua kaedah, seperti menjahit dan menampal atau melekatkan dan menampal, manakala yang lain menggunakan ketiga-tiga teknik dalam usaha untuk mencipta pengedap yang lebih tahan lama dan kalis air.

Beberapa waktu setelah neoprena bersokong nilon muncul, kaedah jahitan buta telah dibangunkan. Mesin jahit jahitan buta menggunakan jarum melengkung, yang tidak menembusi sepenuhnya neoprena tetapi hanya memasuki dengan cetek di belakang sokongan fabrik, melintasi garisan gam, dan muncul dari permukaan pada sisi neoprena yang sama.^{[perlu rujukan]} Ini serupa dengan jahitan hujung yang digunakan untuk baju-T dan pakaian lain yang diperbuat daripada fabrik rajutan.

Jarum melengkung membolehkan sokongan fabrik dijahit bersama tanpa menebuk lubang sepenuhnya melalui neoprena, dengan itu menghapuskan lubang kebocoran air di sepanjang lipit. Lipatan jahitan buta juga terletak rata, menyambungkan hujung satu helaian dengan yang lain, membolehkan bahan tersebut terletak lebih rata dan lebih rapat dengan kulit. Atas sebab-sebab ini, jahitan buta dengan pantas menjadi kaedah utama untuk mencantumkan baju selam, dengan kaedah jahitan lain kini digunakan terutamanya untuk tujuan hiasan atau gaya.

Pengenalan fabrik yang sangat elastik seperti spandeks (juga dikenali sebagai Lycra) yang sebahagian besarnya telah menggantikan sokongan nilon tradisional dalam pembuatan baju selam. Dengan menggabungkan Lycra kepada sokongan, baju selam kini boleh meregang lebih panjang tanpa menjejaskan integriti mereka, membolehkan kesesuaian yang lebih selesa dan mengurangkan keperluan untuk jahitan yang tepat. Inovasi ini telah membolehkan pengeluar sut selam mencipta sut yang fleksibel dan tahan lama.

Walaupun neoprena bersokong dua telah menjadi kebiasaan, neoprena bersokong tunggal masih mempunyai aplikasinya. Salah satu kegunaannya ialah dalam mencipta jalur hujung sempit yang membalut bukaan sut, seperti kaki, leher, dan pergelangan tangan. Jalur ini dengan permukaannya yang licin memberikan pengedap yang lebih berkesan pada kulit berbanding sokongan fabrik rajutan, mengurangkan kemasukan air dan meningkatkan keselesaan keseluruhan. Jalur ini boleh dipasang dengan bahagian licin ke luar dan dilipat ke bawah untuk membentuk pengedap dengan permukaan licin yang kecil pada kulit, memberikan kesesuaian yang selamat dan kalis air. Jenis pengedap ini juga sesuai untuk sut kering neoprena.

Pada awal 1970-an, Gul memperkenalkan baju selam sekeping, yang dikenali sebagai steamer (har. pengewap) kerana wap air padat yang kelihatan keluar dari sut apabila ditanggalkan. Reka bentuk ini membolehkan haba dan air keluar, menjadikannya inovasi penting dalam teknologi baju selam. Sehingga kini, baju selam sekeping masih kadangkala dirujuk sebagai pengewap sebagai pengiktirafan asal usulnya.^[31]

Sewaktu pengeluar baju selam terus berinovasi, mereka menemui cara baharu untuk mengoptimumkan dan menyesuaikan reka bentuk mereka. Satu contoh penting ialah O'Neill "Animal Skin", yang diperkenalkan pada tahun 1974 oleh E.J. Armstrong, yang menggabungkan reka bentuk leher tinggi dengan zip mendatar YKK yang fleksibel dan ringan pada bahagian belakang bahu. Reka bentuk ini diilhamkan oleh Supersuit kembung dan kalis air yang dibangunkan oleh Jack O'Neill pada akhir 1960-an.^{[perlu rujukan]} "Animal Skin" kemudiannya berkembang untuk menampilkan corak getah yang dibentuk dan dilekatkan pada bahagian luar kepingan neoprena, teknik yang dibangunkan oleh Armstrong. Inovasi ini membolehkan penciptaan pad getah pengukuh bergaya pada lutut dan siku, yang bukan sahaja melindungi sut daripada haus tetapi juga membolehkan logo dilekatkan terus pada getah kepingan mentah.

Dalam beberapa tahun kebelakangan ini, pengeluar telah bereksperimen dengan menggabungkan pelbagai bahan dengan neoprena untuk meningkatkan kehangatan dan fleksibiliti sut mereka. Contoh bahan ini termasuk spandeks dan wul. Penggunaan teknologi canggih seperti ketepatan pemotongan dikawal komputer dan kaedah pemasangan, termasuk pemotongan jet air, telah membolehkan pereka mencapai tahap ketepatan jahitan yang belum pernah dicapai sebelum ini. Ini telah membolehkan penciptaan sut dengan reka bentuk yang rumit dan pelbagai warna tanpa risiko bonjolan atau riak yang disebabkan oleh pemotongan yang tidak betul dan jahitan yang tidak sejajar.

Tambahan pula, kemajuan dalam teknologi CAD (Reka Bentuk Berbantu Komputer) telah membolehkan penciptaan baju selam dapat disesuaikan dengan potongan yang tepat. Teknologi ini membolehkan pereka bentuk mencipta sut yang disesuaikan dengan keperluan dan pilihan individu, memberikan kesesuaian dan prestasi yang unggul.

Ketika baju selam terus berevolusi, penggunaannya diterokai dalam sukan lain seperti renang air terbuka dan triatlon. Walaupun neoprena bersokong dua adalah kuat, permukaan kainnya agak kasar dan menghasilkan rintangan yang banyak di dalam air, melambatkan perenang. Sut bersokong tunggal mempunyai permukaan luar yang lebih licin, yang menyebabkan kurang rintangan.^{[perlu rujukan]} Dengan kemajuan sokongan Lycra elastik dan jahitan buta, sut neoprena bersokong tunggal mungkin dibuat supaya mengatasi versi awal dari tahun 1970-an.

Perkembangan lain dalam baju selam bersokong tunggal termasuk sut yang direka untuk menyelam bebas dan menombak ikan. Neoprena bersalut tunggal lebih fleksibel daripada bersalut dua. Untuk mencapai fleksibiliti dan ketebalan rendah untuk kehangatan sut yang diberikan, ia tidak bersalut di bahagian dalam, dan permukaan mentah neoprena yang sedikit berliang melekat rapat pada kulit dan mengurangkan kemasukan air ke dalam sut. Permukaan luar yang bersalut boleh dicetak dengan corak penyamaran untuk memancing tombak dan lebih tahan kerosakan semasa digunakan.^{[perlu rujukan]}

Sesetengah baju selam triatlon melangkah lebih jauh dan menggunakan kaedah pembentukan dan penteksturan getah untuk mengasarkan permukaan sut pada lengan bawah untuk meningkatkan rintangan dan membantu menarik perenang ke hadapan melalui air. Neoprena nipis 1 mm juga sering digunakan di bahagian ketiak untuk mengurangkan rintangan regangan dan mengurangkan tekanan pada perenang apabila mereka menghulurkan tangan ke atas kepala.

Baju selam yang digunakan untuk aktiviti gua selalunya bersandar tunggal dengan permukaan bertekstur yang dikenali sebagai sharkskin (har. kulit jerung), iaitu lapisan nipis di mana neoprena kurang mengembang. Ini menjadikannya lebih tahan lelasan untuk  memerah di antara batu dan tidak mudah koyak seperti fabrik.^{[perlu rujukan]}

Satu lagi sebab untuk menghapuskan sokongan tekstil luaran adalah untuk mengurangkan pengekalan air, yang boleh meningkatkan penyejuk berpenyejat dan kesejukan angin dalam sut yang digunakan terutamanya di luar air.^{[perlu rujukan]}

Pelbagai konfigurasi baju selam boleh didapati, dengan jumlah liputan badan yang berbeza-beza. Kebanyakannya boleh dipakai secara bersendirian atau dalam kombinasi untuk disesuaikan dengan keadaan:

• Ves tanpa lengan, yang hanya menutupi bahagian torso, memberikan liputan yang minimum. Sesetengahnya termasuk hud yang dijahit. Ini biasanya tidak bertujuan untuk dipakai bersendirian, tetapi sebagai lapisan tambahan di atas atau di bawah baju selam yang lebih panjang.
• Tunik berhud, yang menutupi torso dan kepala, dengan kaki pendek dan lengan pendek atau tanpa lengan, biasanya bertujuan untuk dipakai di atas sut penuh dan mempunyai penutup zip. Ia boleh dilengkapi dengan poket untuk membawa aksesori.
• Jaket menutupi bahagian torso dan lengan, dengan sedikit atau tanpa liputan untuk kaki. Sesetengah jaket mempunyai kaki pendek seperti baju selam pendek; yang lain mempunyai lubang kaki yang serupa dengan baju mandi wanita. Gaya ketiga, beavertail (har. ekor memerang) atau bodisut, mempunyai penutup yang melewati selangkangan dan melekat di bahagian depan dengan klip, butang, atau pengikat velcro. Ia dipakai dengan (di atas) atau tanpa seluar panjang atau seluar panjang. Jaket boleh merangkumi hud yang terbina dalam dan mungkin mempunyai zip depan penuh atau separa.
• Sut musim bunga (Inggeris: springsuit) meliputi bahagian torso dan mempunyai lengan pendek atau panjang dan kaki pendek.
• Seluar meliputi bahagian bawah torso dan kaki.
• Short john, atau shorty, hanya menutupi bahagian torso dan kaki hingga ke lutut; ia tidak berlengan dan merupakan versi berkaki pendek daripada seluar long john.
• Seluar dalam panjang, johnny, johnny suit atau farmer john/jane (bergantung pada jantina sut yang direka bentuk) hanya menutupi bahagian torso dan kaki; ia menyerupai baju luar bib, maka itulah nama panggilannya.
• A full suit or steamer^[32] covers the torso and the full length of the arms and legs. Some versions come with sleeves the length of a standard t-shirt and known as a short-sleeved steamer.
• Sut penuh atau steamer menutupi torso dan keseluruhan panjang lengan dan kaki. Sesetengah versi datang dengan lengan sepanjang baju-T standard dan dikenali sebagai steamer lengan pendek.

Sesetengah sut disusun dalam dua bahagian; jaket dan seluar dalam panjang boleh dipakai secara berasingan dalam keadaan ringan atau dipakai bersama untuk menyediakan dua lapisan penebat di sekeliling badan dalam keadaan sejuk. Lazimnya, baju selam air sejuk dua keping mempunyai gabungan ketebalan neoprena 10 hingga 14 mm pada torso dan 5 hingga 7 mm ketebalan tunggal pada anggota badan.

Baju selam boleh didapati dalam pelbagai ketebalan bergantung pada keadaan yang dimaksudkan.^[2] Lebih tebal sut, lebih panas ia akan menjaga pemakainya, tetapi lebih banyak ia akan menyekat pergerakan. Kerana baju selam menawarkan perlindungan yang ketara daripada obor-obor, batu karang, selaran matahari, dan bahaya lain, ramai penyelam memilih untuk memakai sut nipis yang menyediakan penebat yang minimum (sering dipanggil "sut badan") walaupun air cukup panas untuk menanggalkan pakaian penebat dengan selesa.^[2] Sut tebal akan menyekat mobiliti, dan apabila ketebalan meningkat, sut mungkin menjadi tidak praktikal, bergantung pada aplikasi. Inilah salah satu sebab mengapa sut kering mungkin lebih baik untuk beberapa aplikasi. Baju selam biasanya dinyatakan dalam bentuk ketebalan dan gayanya. Contohnya, baju selam dengan ketebalan torso 5 mm dan ketebalan anggota badan 3 mm akan digambarkan sebagai "5/3." Dengan teknologi baharu, neoprena menjadi lebih fleksibel. Sut selam 4/3 moden, contohnya, mungkin terasa fleksibel seperti 3/2 dari beberapa tahun lalu. Sesetengah sut mempunyai lapisan tambahan yang ditambah untuk kawasan utama, seperti bahagian bawah belakang. Fleksibiliti yang lebih baik mungkin datang dengan kos kebolehmampatan yang lebih besar, yang mengurangkan penebat pada kedalaman, tetapi ini hanya penting untuk menyelam.

Busa neoprena, yang digunakan dalam baju selam, sentiasa sel tertutup, bermakna gelembung gasnya tidak bersambung antara satu sama lain. Ini penting untuk mengelakkan penyerapan air dan membolehkan gelembung gas menyediakan penebat. Busa ini dicipta dengan membuihkan kepingan neoprena tebal di dalam acuan, yang memberikan permukaan yang bersentuhan dengan acuan tekstur yang terbalik daripada permukaan acuan. Dari segi sejarah, tekstur ini selalunya berbentuk berlian, tetapi ia juga boleh menjadi licin dan berkilat untuk rintangan rendah dan pengeringan yang cepat.

Apabila busa dipotong, permukaannya mempunyai kemasan yang sedikit berliang kerana proses pemotongan melalui banyak gelembung, mewujudkan kemasan permukaan sel terbuka. Walau bagaimanapun, sebahagian besar busa kekal dengan sel tertutup. Kemasan sel terbuka ini lebih anjal tetapi kurang tahan koyak, menjadikannya agak sesuai dengan bentuk dan selesa pada kulit. Walau bagaimanapun, ia boleh menggalakkan pertumbuhan bakteria jika tidak dibasuh dengan betul selepas digunakan, dan ia mungkin tidak meluncur dengan lancar pada kulit melainkan dilincirkan.

Untuk menangani isu-isu ini, permukaan yang dipotong selalunya diikat pada fabrik rajutan nilon, yang meningkatkan ketahanan koyakan dengan ketara tetapi mengorbankan sedikit fleksibiliti. Fabrik ini boleh digunakan pada satu atau kedua-dua permukaan dalam pelbagai kombinasi berat, warna dan ketebalan, dari nipis dan licin hingga lebih tebal dan lebih kuat. Baju selam berlapis fabrik lebih fleksibel daripada baju selam berlapis fabrik berganda.

Satu jenis baju selam khusus, yang dikenali sebagai smoothskin, menampilkan permukaan luar yang sangat licin dan halus yang sesuai untuk berenang jarak jauh, triatlon, apnea kompetitif dan menombak ikan air biru. Baju selam ini mengutamakan mobiliti dan memberikan kehangatan dan keapungan, tetapi permukaannya mudah rosak. Permukaan yang licin juga cepat kering dan kurang terjejas oleh kesejukan angin apabila keluar dari air.

Kedua-dua baju selam jenis smoothskin dan berlapis fabrik boleh dicetak dengan corak warna, seperti rekaan penyamaran, yang boleh memberi kelebihan kepada penombak dan penyelam tempur. ^{[perlu rujukan]}

Zip selalunya digunakan untuk penutupan atau untuk memberikan padanan yang ketat di pergelangan tangan dan buku lali sambil kekal dengan agak mudah untuk dipakai dan ditanggalkan, tetapi ia juga menyediakan titik kebocoran untuk air. Kepak sokongan mengurangkan kebocoran tetapi boleh tersangkut pada zip semasa menutup. Jaket mungkin mempunyai zip hadapan penuh atau separa, atau tiada langsung. Sut sepenuh badan mungkin mempunyai zip belakang menegak, zip bahu silang, atau zip hadapan menegak. Setiap satu daripada aturan ini mempunyai beberapa kelebihan dan beberapa kelemahan:

• Walaupun zip hadapan menegak adalah mesra pengguna, menanggalkan sut dari bahu boleh menjadi cabaran tanpa bantuan. Selain itu, zip boleh menyebabkan ketidakselesaan apabila berbaring di atas papan luncur. Peletakan zip pada bahagian dada menyekat fleksibiliti, yang merupakan kelemahan memandangkan keperluan untuk mobiliti di kawasan ini. Tambahan lagi, bahagian atas penutup zip mudah bocor. Walaupun zip boleh dibuka dengan mudah di bahagian atas untuk pengudaraan apabila pemakai berasa panas, ia juga boleh menekan tekak dengan tidak selesa, menyebabkan kerengsaan.
• Zip bahu silang boleh dibuat dengan agak kedap air kerana ia tidak mempunyai hujung yang bebas dan oleh itu digunakan dalam baju selam separa kering. Ia sukar dikendalikan oleh pemakai dan agak menekan pada bahu kerana pergerakan lengan. Zip juga agak terdedah kepada kerosakan daripada abah-abah menyelam.
• Zip dada silang mempunyai kelebihan yang serupa dengan zip bahu silang tetapi ianya mudah dicapai dan dikendalikan oleh pemakai. Zip mengalami selekoh yang lebih tajam pada bahu berbanding aturan lain.
• Zip belakang menegak mungkin merupakan aturan yang paling umum, kerana ia boleh dikendalikan dengan lanyard. Ia agak selesa untuk kebanyakan aplikasi, sut mudah ditanggalkan, dan ia meletakkan zip terus di atas tulang belakang, yang, walaupun fleksibel dalam lenturan, tidak banyak berubah panjangnya. Bahagian atas penutupan akan bocor sedikit sebanyak.

Baju selam yang terlalu ketat boleh menyebabkan kesukaran bernafas atau kegagalan jantung akut,^[2] manakala sut yang longgar akan membenarkan kemasukan air yang banyak, seterusnya mengurangkan keberkesanan penebatan. Oleh itu, kesesuaian yang betul adalah penting. Kualiti padanan adalah paling penting untuk menyelam, kerana ini adalah di mana sut paling tebal digunakan dan kehilangan haba berpotensi adalah paling besar. Baju selam harus menyentuh kulit di sebahagian besar badan yang diliputinya dengan seselesa mungkin, baik ketika pemakai berehat mahupun ketika bersenam. Ini sukar dicapai, dan perincian gaya dan potongan boleh mempengaruhi kualiti padanan. Ruang di mana sut tidak menyentuh kulit akan berubah isipadu apabila penyelam bergerak, dan ini merupakan punca utama kemasukan air.

Baju selam dibuat dalam beberapa saiz standard untuk dewasa dan kanak-kanak. Sut yang dibuat khas dihasilkan oleh banyak pengeluar untuk menyediakan kesesuaian yang lebih baik untuk orang yang tidak dapat menemui sut sedia ada yang sesuai.

Sut separa kering pada asasnya adalah baju selam yang dipertingkatkan dengan ciri-ciri kedapan yang lebih baik pada pergelangan tangan, leher, dan buku lali, serta zip kalis air. Naik taraf ini dengan ketara mengurangkan jumlah air yang memasuki sut semasa pemakai bergerak di dalam air. Walaupun pemakai masih akan basah, air yang memasuki sut cepat dipanaskan dan dikekalkan, dan tidak sentiasa diganti dengan air sejuk dari persekitaran luar. Ini membantu pemakai kekal hangat untuk tempoh yang lebih lama.

Walaupun sedikit air masih boleh meresap melalui kedapan, reka bentuk sut meminimumkan kehilangan haba. Lapisan air yang terperangkap tidak memberikan penebatan yang ketara, tetapi reka bentuk keseluruhan sut membantu mengekalkan haba badan. Sut separa kering adalah lebih mahal dan lebih mencabar untuk dipakai dan ditanggalkan berbanding baju selam, selalunya memerlukan bantuan untuk menutup zip, yang biasanya terletak pada bahu. Walau bagaimanapun, ia lebih berpatutan dan lebih mudah daripada sut kering dan tidak memerlukan kemahiran tambahan untuk digunakan.

Sut separa kering biasanya diperbuat daripada neoprena tebal (6 mm atau lebih) yang memberikan perlindungan haba yang baik dalam perairan cetek tetapi kehilangan keapungan dan penebatan apabila gelembung gas dalam neoprena mengecut pada kedalaman yang lebih besar. Sut separa kering moden biasanya direka bentuk sekeping, walaupun beberapa model awal tersedia dalam konfigurasi dua keping. Sut ini selalunya tidak termasuk but atau hud, jadi but baju selam, hud, dan sarung tangan yang berasingan dipakai mengikut keperluan.^{[perlu rujukan]}

Sut separa kering paling sesuai digunakan dalam suhu air antara 10°C dan 20°C (50°F dan 68°F), menjadikannya pilihan ideal untuk penyelam dan penggemar air yang memerlukan keseimbangan antara kehangatan, fleksibiliti, dan kemampuan.^{[perlu rujukan]}

Baju selam yang dipanaskan dengan elektrik juga boleh didapati di pasaran. Sut ini mempunyai panel pemanas khas yang disepadukan di bahagian belakang baju selam. Kuasa untuk pemanasan datang daripada bateri yang juga disepadukan ke dalam baju selam.^[33] Yang lebih versatil ialah ves neoprena yang dipanaskan yang berfungsi dengan cara yang sama seperti baju selam yang dipanaskan tetapi boleh dipakai pada sebarang jenis baju selam.^{[perlu rujukan]}

Baju selam yang dipanaskan oleh aliran air panas yang disalurkan dari permukaan adalah peralatan standard untuk penyelaman komersial dalam air sejuk, terutamanya apabila kehilangan haba dari penyelam meningkat dengan penggunaan gas pernafasan berasaskan helium. Sut air panas adalah longgar kerana terdapat bekalan air panas yang berterusan yang disalurkan ke dalam sut, yang mesti dikeluarkan untuk membolehkan pengedaran aliran yang sekata. Kemasukan air sejuk dicegah oleh aliran keluar air pemanasan yang berterusan.^[34]

Biasanya baju selam tidak mempunyai penutup untuk kaki, tangan, atau kepala, dan penyelam mesti memakai but, sarung tangan, dan hud neoprena yang berasingan untuk penebat dan perlindungan persekitaran tambahan. Aksesori lain untuk sut asas termasuk poket untuk menyimpan barang-barang kecil dan peralatan dan pad lutut untuk melindungi kawasan lutut daripada lelasan dan koyakan, biasanya digunakan oleh penyelam yang bekerja. Sut mungkin mempunyai pad perlindungan lelasan di kawasan lain bergantung pada aplikasi.^{[perlu rujukan]}

Memakai hud yang sesuai adalah aspek penting untuk mengekalkan keseimbangan haba semasa menyelam, kerana kepala bertanggungjawab untuk sekurang-kurangnya 20% daripada jumlah kehilangan haba badan.^{[perlu rujukan]} Walaupun dalam suhu air yang sederhana panas, hud boleh memberikan perlindungan haba yang ketara dan membantu mencegah kehilangan haba. Walau bagaimanapun, adalah penting untuk memastikan kesesuaian yang betul untuk mengelakkan ketidakselesaan dan klaustrofobia,^[2] yang boleh menjejaskan sebilangan kecil pengguna.

Hud yang terlalu ketat di sekeliling leher boleh menjadi masalah, jadi disyorkan untuk memilih yang lebih longgar di kawasan ini. Untuk meminimumkan kemasukan air dan kehilangan haba di bahagian leher, pertimbangkan untuk menggunakan hud yang dilekatkan pada bahagian atas baju selam atau mempunyai pertindihan yang mencukupi dengan sut untuk mengelakkan air mengalir di antara keduanya. Ini boleh dicapai dengan memasukkan penutup bulat pada pangkal leher hud di bawah bahagian atas sut sebelum memakai zip, atau dengan memakai baju selam dengan leher tinggi. Dengan mengambil langkah berjaga-jaga ini, penyelam boleh menikmati perlindungan dan keselesaan haba yang lebih baik semasa memakai hud.^{[perlu rujukan]}

Bat baju selam dipakai untuk pelbagai tujuan, dan boleh dipakai dengan atau tanpa baju selam.

In many water sports such as scuba diving, surfing, kayaking, windsurfing, sailing and even fishing, bootees may be worn to keep the feet warm in the same way that a wetsuit would. Insulation is proportional to thickness and thus to how cold the water which the user can tolerate; it may be above or below the standard of 5–6 mm of neoprene. In warmer climates where the thermal qualities of the bootee are not so important, a bootee with a thickness of 2–3.5 mm is common. The leg of the bootee may have a zipper down one side or may be tightened with a velcro strap. Where boots are worn with a wetsuit they are usually tucked under the leg of the suit for streamlining, to help hold the zip closed, and to keep foreign objects out.^{[perlu rujukan]}

Dalam banyak sukan air, seperti menyelam skuba, meluncur, berkayak, luncur angin, belayar, dan juga memancing, but boleh dipakai untuk menjaga kaki untuk tetap hangat dengan cara yang sama seperti baju selam. Penebatan adalah berkadaran dengan ketebalan dan dengan itu seberapa kesejukan air boleh ditoleransi oleh pengguna; ia mungkin di atas atau di bawah standard 5–6 mm neoprena. Di iklim yang lebih panas di mana kualiti haba but tidak begitu penting, but dengan ketebalan 2–3.5 mm adalah perkara biasa. Bahagian kaki but mungkin mempunyai zip di satu sisi atau boleh diketatkan dengan tali velkro. Jika but dipakai dengan baju selam, ia biasanya diselipkan di bawah kaki sut untuk tujuan kekemasan, untuk membantu menahan zip ditutup, dan untuk mengelakkan objek asing masuk.^{[perlu rujukan]}

But biasanya mempunyai tapak kaki yang diperkuat untuk berjalan. Lazimnya, ini adalah sebatian getah pepejal yang lebih tebal dan lebih keras daripada neoprena yang digunakan untuk bahagian atas but tetapi masih fleksibel. Tapak kaki yang diperkuat memberikan pemakai sedikit perlindungan dan cengkaman ketika berjalan melintasi batu kerikil, batu karang, dan permukaan kasar yang lain.^{[perlu rujukan]}

Apabila memilih but menyelam untuk menyelam skuba, adalah penting untuk mempertimbangkan ketebalan tapak kaki. Tapak kaki hendaklah cukup nipis untuk membolehkan sirip dimuatkan dengan selesa di atasnya. Penyelam yang memakai but biasanya menggunakan sirip dengan poket kaki yang lebih besar daripada yang mereka pakai dengan kaki kosong, kerana but menambah saiz kaki. Dalam air suam, sesetengah penyelam memakai but walaupun tanpa baju selam, kerana ini membolehkan mereka memakai sirip yang lebih besar untuk dorongan yang lebih baik.

But menyelam biasanya direka bentuk untuk dipakai dengan sirip tumit terbuka, yang dipegang dengan pengikat. Ia biasanya tidak sesuai dengan sirip kaki penuh, yang mempunyai reka bentuk yang lebih tegar. Walau bagaimanapun, stokin neoprena boleh dipakai dengan sirip kaki penuh untuk mengelakkan lecet dan melepuh atau untuk memberikan kehangatan tambahan.^{[perlu rujukan]} Ia juga penting untuk mempertimbangkan mampatan baju selam pada kedalaman, kerana neoprena yang lebih tebal memampatkan lebih banyak dan memerlukan tali sirip yang lebih fleksibel untuk menampung perubahan dalam kesesuaian.

Untuk luncur air, sukan layar, luncur layang-layang, dan sukan yang serupa, but biasanya dipakai apabila cuaca terlalu sejuk sehingga peluncur akan kehilangan sedikit fungsi pada kaki. But tidak sepatutnya menyekat keupayaan peluncur untuk mencengkam papan dengan jari kaki dengan cara yang diingini. But berjari kaki terbuka membolehkan sedikit peningkatan dalam fungsi ini.^{[perlu rujukan]} Reef walkers (har. pejalan terumbu) adalah but kecil yang hanya setinggi buku lali dan biasanya hanya setebal 2 hingga 3.5 mm. Ia direka bentuk untuk membolehkan peluncur keluar ke ombak yang pecah di terumbu karang atau di pantai berbatu.^{[perlu rujukan]}

Beberapa gaya but baju selam biasanya digunakan untuk berkayak. But pendek kerap digunakan dalam keadaan yang lebih panas di mana but membantu memberikan cengkaman dan perlindungan kaki semasa melancarkan dan mendayung kayak. Dalam keadaan yang lebih sejuk, but baju selam yang lebih panjang boleh digunakan dengan sut kering di mana ia dipakai di atas stoking sut kering getah.^{[perlu rujukan]}

Sarung tangan baju selam dipakai untuk memastikan tangan tetap hangat dan melindungi kulit semasa bekerja. Ia terdapat dalam pelbagai ketebalan. Sarung tangan yang lebih tebal mengurangkan ketangkasan manual dan menghadkan rasa.^[2] Sarung tangan baju selam juga biasanya dipakai dengan sut kering. Sesetengah penyelam memotong hujung jari sarung tangan pada jari yang paling banyak digunakan untuk kerja-kerja halus seperti mengendalikan kawalan pada bekas kamera. Jika ini dilakukan, hujung jari akan terdedah kepada sejuk dan kemungkinan untuk kecederaan, jadi sarung tangan kerja yang nipis boleh dipakai di bawah sarung tangan penebat.

Untuk kegunaan air sejuk, sarung tangan tebal dengan satu ruang untuk jari tengah, jari manis, dan jari kelingking tersedia dan boleh memberikan lebih banyak kehangatan dengan mengurangkan ketangkasan.

• Sut kering
• Faktor manusia dalam reka bentuk peralatan menyelam
• Pelindung ruam
• Glosari of luncur air