Nike Irodalmi Díj

A Nike Irodalmi Díj (lengyel nyelven: Nagroda Literacka Nike) lengyelországi irodalmi díj, melyet évente, az előző évben lengyel szerzőtől megjelent legjobbnak tartott könyvért ítélnek oda. A díjat a Gazeta Wyborcza című napilap alapította 1997-ben. Általánosan a lengyel irodalom legrangosabb irodalmi díjának tartják.

• 2022 – Jerzy Jarniewicz, Mondo Cane^[1]
• 2021 – Zbigniew Rokita, Kajś. Opowieść o Górnym Śląsku
• 2020 – Radek Rak, Baśń o wężowym sercu albo wtóre słowo o Jakóbie Szeli
• 2019 – Mariusz Szczygieł, Nie ma
• 2018 – Marcin Wicha, Rzeczy, których nie wyrzuciłem
• 2017 – Cezary Łazarewicz, Żeby nie było śladów. Sprawa Grzegorza Przemyka
• 2016 – Bronka Nowicka, Nakarmić kamień
• 2015 – Olga Tokarczuk, Księgi Jakubowe
• 2014 – Karol Modzelewski, Zajeździmy kobyłę historii. Wyznania poobijanego jeźdźca
• 2013 – Joanna Bator, Ciemno, prawie noc
• 2012 – Marek Bieńczyk, Książka twarzy
• 2011 – Marian Pilot, Pióropusz
• 2010 – Tadeusz Słobodzianek, Nasza Klasa
• 2009 – Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki, Piosenka o zaleznosciach i uzaleznieniach
• 2008 – Olga Tokarczuk, Bieguni
• 2007 – Wiesław Myśliwski, Traktat o łuskaniu fasoli
• 2006 – Dorota Masłowska, Paw królowej
• 2005 – Andrzej Stasiuk, Jadąc do Babadag
• 2004 – Wojciech Kuczok, Gnój
• 2003 – Jarosław Marek Rymkiewicz, Zachód słonca w Milanówku
• 2002 – Joanna Olczak-Roniker, W ogrodzie pamięci
• 2001 – Jerzy Pilch, Pod Mocnym Aniołem
• 2000 – Tadeusz Różewicz, Matka odchodzi
• 1999 – Stanisław Barańczak, Chirurgiczna precyzja
• 1998 – Czesław Miłosz, Piesek przydrożny
• 1997 – Wiesław Myśliwski, Widnokrąg

• 2022 – Joanna Ostrowska, Oni. Homoseksualiści w czasie II wojny światowej^[2]
• 2021 – Zbigniew Rokita, Kajś. Opowieść o Górnym Śląsku
• 2020 – Joanna Gierak-Onoszko, 27 śmierci Toby’ego Obeda
• 2019 – Mariusz Szczygieł, Nie ma
• 2018 – Marcin Wicha, Rzeczy, których nie wyrzuciłem
• 2017 – Stanisław Łubieński, Dwanaście srok za ogon
• 2016 – Magdalena Grzebałkowska, 1945. Wojna i pokój
• 2015 – Olga Tokarczuk, Ksiegi Jakubowe
• 2014 – Ignacy Karpowicz, Ości
• 2013 – Szczepan Twardoch, Morfina
• 2012 – Andrzej Franaszek, Miłosz : biografia
• 2011 – Sławomir Mrożek, Dziennik 1962–1969
• 2010 – Magdalena Grochowska, Jerzy Giedroyc. Do Polski ze snu
• 2009 – Krzysztof Varga, Gulasz z turula
• 2008 – Olga Tokarczuk, "Bieguni
• 2007 – Mariusz Szczygieł, Gottland
• 2006 – Wisława Szymborska, Dwukropek
• 2005 – Ryszard Kapuściński, Podróże z Herodotem
• 2004 – Wojciech Kuczok, Gnój
• 2003 – Dorota Masłowska, Wojna polsko-ruska pod flagą biało-czerwoną
• 2002 – Olga Tokarczuk, Gra na wielu bębenkach
• 2001 – Jerzy Pilch, Pod Mocnym Aniołem / Jan T. Gross, Sąsiedzi
• 2000 – Tadeusz Różewicz, Matka odchodzi
• 1999 – Olga Tokarczuk, Dom dzienny, dom nocny
• 1998 – Zygmunt Kubiak, Mitologia Greków i Rzymian"
• 1997 – Olga Tokarczuk, Prawiek i inne czasy

• Ez a szócikk részben vagy egészben a Premio literario Nike című spanyol Wikipédia-szócikk ezen változatának fordításán alapul. Az eredeti cikk szerkesztőit annak laptörténete sorolja fel. Ez a jelzés csupán a megfogalmazás eredetét és a szerzői jogokat jelzi, nem szolgál a cikkben szereplő információk forrásmegjelöléseként.

• The NIKE Literary Award (Agora.pl, 2007-09-28. Archivált)
• Sitio oficial (Wyborcza.pl)
• Nagroda Literacka Nike (Wyborcza.pl, hozzáférés: 2022-12-16)