María Gainza
| María Gainza | |
|---|---|
| Bizitza | |
| Jaiotzako izen-deiturak | María Gainza |
| Jaiotza | Buenos Aires, 1975eko abenduaren 25a (48 urte) |
| Herrialdea |  Argentina |
| Familia | |
| Familia | ikusi
|
| Jarduerak | |
| Jarduerak | idazlea eta arte-kritikaria |
| Lan nabarmenak | ikusi
|
| Jasotako sariak | ikusi
|
| Genero artistikoa | eleberria kontakizun laburra olerkigintza saiakera |
María Gainza (Buenos Aires, Argentina, 1975eko abenduaren 25a) Argentinako idazlea eta arte-kritikaria da.[1]
Biografia
Lehen urteak eta hezkuntza
Maria Gainza 1975eko abenduaren 25ean jaio zen Argentinako Buenos Aires hirian, «familia tradizional eta aristokratiko» batean, Máximo Gainza Castro, La Prensa egunkariaren jabe izan zen zuzendariaren alaba.[2].Gainzak Northlands ikastetxean ikasi zuen, Olivosen, eta gero Letren karrera jarraitu nahi izan zuen, baina, amak aholkatu gabe, Artearen Historia ikasi zuen, baina ez zuen inoiz karrera amaitu.[2]Gainera, dantzari ere izan nahi zuen:[2]
Dantzaria ere izan nahi nuen, izan ere, dantza garaikideko San Martin Antzokirako azterketa egin nuen. Amak esaten zidan: "Baina zu asko aldatzen zara", nik esaten nion: "Niretzat dena da gauza bera ama", iruditzen baitzait zerikusi pixka bat duela adierazpen artistikoak alderatzeko daukadan begirada honekin.
Ibilbidea
Gainza 2003an hasi zen egunkarietarako eta kultura-gehigarrietarako arteari buruzko artikuluak argitaratzen: The New York Times-eko Buenos Airesko korrespontsalian lan egin zuen, ArtNewsen korrespontsala izan zen, hamar urtez baino gehiagoz aritu zen elkarlanean Artforum aldizkarian eta Página/12 egunkariko Radar gehigarrian.[2][1] Gainera, artistentzako ikastaroak eman ditu Di Tella Unibertsitateko Arte Ikerketen Zentroan eta arteari buruzko kritika-lantegietan, eta Adriana Hidalgo argitaletxearen «Los Sentidos» Argentinako arteari buruzko bildumaren editore ere izan da.[1] 2017an Konex Saria lortu zuen Arte Bisualen kategorian.[1][3]
El nervio óptico, bere lehen eleberria, 2014. urtean argitaratua, hamabost hizkuntza baino gehiagotara itzuli zen.[4] Bigarren eleberriagatik, La luz negra, 2018an argitaratua, 2019an Sor Juana Inés de la Cruz saria jaso zuen.[5] 2021ean argitaratu zuen bere lehen poema-liburua, Un imperio por otro.[6][7]
Bizitza pertsonala
Gainza alarguna da: bere senarra, «Javi», 2015. urtean hil zen.[2] Gaur egun, Buenos Airesen bizi da, alabarekin.'[8][2]
Lanak
Eleberriak
- 2014: El nervio óptico
- 2018: La luz negra
Poesia
- 2021: Un imperio por otro
Saiakera
- 2011: Textos elegidos 2003-2010
- 2020: Una vida crítica
Sariak
- 2017: Konex Saria Ikusizko Arteen kategorian[1]
- 2019: Sor Juana Inés de la Cruz saria, La Luz negra lanagatik.
Erreferentziak
- ↑ a b c d e María Gainza en la Fundación Konex; acceso 31.10.2019
- ↑ a b c d e f «María Gainza: “Siempre sentí que quería calle; si no, no hubiera podido escribir”», entrevista de Hinde Pomeraniec para Infobae, 27.12.2018; acceso 31.10.2019
- ↑ María Gainza en el Centro de Investigaciones Artísticas; acceso 31.10.2019
- ↑ Eterna Cadencia. (24 de diciembre de 2018). María Gainza. Argentina.
- ↑ Carmen Morán Breña. «María Gainza logra el Sor Juana con una trama casi detectivesca sobre el mundo del arte», El País, 29.10.2019; acceso 31.10.2019
- ↑ «María Gainza: "Uso elementos de mi vida pero los distorsiono hasta que dejo de reconocerlos"» www.telam.com.ar.
- ↑ de 2021, PorMercedes Ezquiaga23 de Mayo. «María Gainza: “Es mejor que un texto tenga errores, pero que esté vivo”» infobae.
- ↑ Daniel Gigena. «María Gainza: "Las ventajas de mi clase no me hicieron escritora; fue el agobio que sentía en un círculo al que nunca pertenecí"», La Nación, 12.1.2019; acceso 31.10.2019
Kanpo estekak
- El nervio óptico en Radarlibros.
- El encanto de las ruinas, un capítulo de El nervio óptico.
- Un capítulo que no está en El nervio óptico, Cezanne.
- Revista Ñ.
- Críticas de obras publicadas en revista Artforum[Betiko hautsitako esteka].
| Autoritate kontrola |
|---|
Datuak: Q61145349
